How to Raise Kids Who Aren't Assholes

1. کودکان نژاد را می‌بینند و زودتر از آنچه فکر می‌کنید تعصباتی را توسعه می‌دهند؛ والدین باید به آن بپردازند

"تحقیقات به‌طور قاطع با این فرضیه‌ی رایج در تضاد است. شاید مهم‌ترین چیزی که می‌توانم به شما منتقل کنم این است که کودکان نژاد را می‌بینند، حتی اگر شما فکر نکنید که این‌طور است."

پرورش بدون توجه به نژاد نتیجه معکوس می‌دهد. مطالعات نشان می‌دهد که کودکان حتی در سن سه ماهگی می‌توانند تفاوت‌های نژادی را تشخیص دهند و تا زمان پیش‌دبستانی بسیاری از آن‌ها قبلاً تعصبات نژادی را توسعه داده‌اند. وقتی والدین از بحث درباره نژاد اجتناب می‌کنند و امیدوارند که کودکان تفاوت‌ها را متوجه نشوند، کودکان به‌تنهایی نتیجه‌گیری‌های تعصب‌آمیز خود را بر اساس آنچه در جامعه مشاهده می‌کنند، انجام می‌دهند.

گفت‌وگوهای صریح درباره نژاد داشته باشید. والدین باید به‌طور فعال درباره تفاوت‌های نژادی، نژادپرستی و تبعیض با کودکان از سنین پایین صحبت کنند. از کتاب‌ها، رسانه‌ها و مثال‌های واقعی به‌عنوان شروع‌کننده‌های گفت‌وگو استفاده کنید. ناعدالتی در جامعه را توضیح دهید و تنوع را به‌عنوان چیزی که باید جشن گرفته شود، معرفی کنید. کودکان را با افرادی از زمینه‌ها و فرهنگ‌های مختلف آشنا کنید.

مدل‌سازی ضدنژادپرستی. والدین باید تعصبات خود را بررسی کرده و به‌طور فعال برای از بین بردن تفکر نژادپرستانه تلاش کنند. اقداماتی مشخص انجام دهید مانند:

• حمایت از کسب‌وکارهای متعلق به افراد رنگین‌پوست
• شرکت در رویدادهای فرهنگی و اعتراضات
• صحبت کردن علیه نژادپرستی زمانی که با آن مواجه می‌شوید
• تنوع بخشیدن به دایره‌های اجتماعی خود

2. به کودکان درباره احساسات، مرزها و رضایت از سنین پایین آموزش دهید

"ما باید به‌طور فعال این مفاهیم را با آنچه می‌گوییم و انجام می‌دهیم به چالش بکشیم. این به این معنا نیست که شما باید به‌طور مداوم به کودک خود محبت کنید یا به او بگویید که چقدر فوق‌العاده است. اما هر از گاهی، توقف کنید و به تعاملات خود فکر کنید و ببینید آیا آن‌ها عشق بی‌قید و شرط شما را منتقل می‌کنند یا خیر."

احساسات را تأیید کنید. وقتی کودکان احساسات بزرگ را ابراز می‌کنند، آن احساسات را شناسایی و نام‌گذاری کنید. این کار هوش هیجانی را تقویت کرده و به کودکان نشان می‌دهد که همه احساسات قابل قبول هستند، حتی اگر برخی رفتارها نباشند. از عباراتی مانند "به نظر می‌رسد که الان واقعاً ناامید هستی" یا "می‌توانم ببینم که احساس ناامیدی می‌کنی" استفاده کنید.

خودمختاری بدنی را مورد بحث قرار دهید. به کودکان آموزش دهید که بدن آن‌ها متعلق به خودشان است و آن‌ها تصمیم می‌گیرند که چه کسی آن را لمس کند. این شامل:

• اجبار نکردن کودکان به بوسیدن یا در آغوش گرفتن بستگان
• درخواست اجازه قبل از لمس آن‌ها (مثلاً "آیا اشکالی دارد اگر تو را در آغوش بگیرم؟")
• توضیح اینکه هیچ‌کس نباید بدون اجازه به قسمت‌های خصوصی آن‌ها دست بزند
• احترام به زمانی که آن‌ها "نه" می‌گویند به تماس فیزیکی

رضایت را زود معرفی کنید. رضایت را به‌عنوان احترام به مرزها و انتخاب‌های دیگران قالب‌بندی کنید. در موقعیت‌های روزمره تمرین کنید که چگونه درخواست و اعطای اجازه کنید. توضیح دهید که رضایت:

• باید با اشتیاق و به‌طور آزادانه داده شود
• می‌تواند در هر زمان پس گرفته شود
• برای هر فعالیت جدید لازم است
• نمی‌تواند زمانی که مست هستید داده شود

3. تلاش را تحسین کنید، نه توانایی ذاتی را، تا ذهنیت رشد و تاب‌آوری را پرورش دهید

"وقتی ما درک می‌کنیم که مغز کودکان چگونه توسعه می‌یابد، چرا آن‌ها کارهایی را انجام می‌دهند و چگونه بهترین ارتباط را با آن‌ها برقرار کنیم، می‌توانیم ابزارها و استراتژی‌های مقابله‌ای لازم را برای فرزندانمان فراهم کنیم تا به‌طور مؤدبانه و با محبت با آنچه دنیا به آن‌ها می‌دهد، کنار بیایند."

از برچسب زدن به کودکان به‌عنوان "باهوش" یا "بااستعداد" خودداری کنید. این می‌تواند باعث شود که کودکان:

• از چالش‌ها به دلیل ترس از شکست اجتناب کنند
• به‌راحتی وقتی اوضاع سخت می‌شود، تسلیم شوند
• برای حفظ تصویر "باهوش" خود دروغ بگویند
• وقتی در تلاش هستند، احساس شرم کنند

تحسین را بر فرآیند و تلاش متمرکز کنید. اقدام‌ها و استراتژی‌های خاصی که کودکان استفاده می‌کنند را برجسته کنید. به‌عنوان مثال:

• "من عاشق این هستم که چقدر تلاش کردی تا راه‌های مختلفی برای حل آن مشکل امتحان کنی."
• "تو خیلی سخت کار کردی تا آن قطعه را تمرین کنی. پایداری تو واقعاً نتیجه داد!"
• "متوجه شدم که وقتی به مشکل برخوردی، درخواست کمک کردی. این یک استراتژی عالی است!"

به کودکان آموزش دهید که توانایی‌ها قابل توسعه هستند. به کودکان توضیح دهید که مغز مانند یک عضله است که با تمرین قوی‌تر می‌شود. واژه "هنوز" را برای بازتعریف چالش‌ها معرفی کنید:

• "تو هنوز نمی‌دانی چگونه این کار را انجام دهی، اما در حال یادگیری هستی."
• "این برای تو در حال حاضر چالش‌برانگیز است، اما با تمرین بهتر خواهی شد."

4. به کودکان اجازه دهید شکست را تجربه کنند و آن را به‌عنوان یک فرصت یادگیری قالب‌بندی کنند

"اجازه ندهید که در یادگیری چیزی به کودکانتان مانع شوید، زیرا یادگیری مهارت را می‌سازد. این همان جایی است که عزت نفس شکل می‌گیرد—از توانایی انجام کارها ناشی می‌شود."

از تمایل به محافظت بیش از حد خودداری کنید. دائماً محافظت از کودکان در برابر شکست یا ناامیدی:

• آن‌ها را از فرصت‌های توسعه مهارت‌های حل مسئله محروم می‌کند
• اعتماد به نفس آن‌ها را در توانایی‌های خود تضعیف می‌کند
• آن‌ها را برای چالش‌های واقعی آماده نمی‌کند

به کودکان در پردازش شکست‌ها کمک کنید. وقتی کودکان با مشکل یا شکست مواجه می‌شوند:

1. احساسات آن‌ها را تأیید کنید ("می‌دانم که واقعاً ناامید هستی")
2. به آن‌ها کمک کنید تا شناسایی کنند چه چیزی اشتباه پیش رفت ("به نظر تو چه اتفاقی افتاد؟")
3. استراتژی‌هایی برای دفعه بعد بیندیشید ("چه چیزی می‌توانی متفاوت امتحان کنی؟")
4. تأکید کنید که شکست بخشی از یادگیری است ("همه در حین یادگیری اشتباه می‌کنند")

ریسک‌پذیری مناسب را تشویق کنید. از کودکان حمایت کنید تا چیزهای جدیدی را امتحان کنند، حتی اگر ممکن است در ابتدا موفق نشوند. این کار تاب‌آوری را می‌سازد و به آن‌ها آموزش می‌دهد که تلاش و تمرین منجر به بهبود می‌شود. مثال‌ها:

• برای یک تیم ورزشی یا نمایش امتحان دادن
• انجام یک پروژه چالش‌برانگیز در مدرسه
• یادگیری یک مهارت یا سرگرمی جدید

5. به‌عنوان یک مربی عمل کنید، نه فقط یک ناظر، برای زمان صفحه‌نمایش و استفاده از فناوری

"به‌جای نظارت یا محدود کردن استفاده از فناوری توسط کودکانتان، به‌عنوان یک مربی عمل کنید."

با هم رسانه‌ها را مصرف کنید. به‌جای محدود کردن زمان صفحه‌نمایش:

• برنامه‌ها را با کودکان خود تماشا کنید و بازی‌ها را با آن‌ها انجام دهید
• درباره محتوایی که مصرف می‌کنید با هم صحبت کنید
• به آن‌ها کمک کنید تا پیام‌های رسانه‌ای را تفسیر و به‌طور انتقادی ارزیابی کنند

مهارت‌های سواد دیجیتال را آموزش دهید. به کودکان در پیمایش دنیای آنلاین به‌طور ایمن و مسئولانه راهنمایی کنید:

• چگونه از حریم خصوصی و اطلاعات شخصی خود محافظت کنند
• راه‌های شناسایی منابع اطلاعاتی قابل اعتماد و غیرقابل اعتماد
• دائمی بودن آنچه که آنلاین منتشر می‌کنند
• رفتار و ارتباطات مناسب آنلاین

عادت‌های سالم فناوری را مدل‌سازی کنید. کودکان بیشتر از آنچه می‌گوییم، از آنچه انجام می‌دهیم یاد می‌گیرند:

• در زمان خانواده، دستگاه‌های خود را کنار بگذارید
• درباره اینکه چگونه از فناوری به‌طور سازنده استفاده می‌کنید صحبت کنید
• مرزهایی را در استفاده از دستگاه‌ها تعیین کنید

6. درباره جنسیت، روابط و پورنوگرافی گفت‌وگوهای مداوم داشته باشید

"با تربیت کودکانمان به‌گونه‌ای مهربان، اطمینان حاصل می‌کنیم که آن‌ها شکوفا شوند. و در این فرآیند، دنیای بهتری، عادلانه‌تر و قوی‌تر می‌سازند."

از سنین پایین با اطلاعات مناسب سن شروع کنید. از اصطلاحات آناتومیکی صحیح برای اعضای بدن از سنین پایین استفاده کنید. به سؤالات به‌طور صادقانه پاسخ دهید. اطلاعات را به‌تدریج با رشد کودکان گسترش دهید، به‌جای اینکه یک گفت‌وگوی بزرگ داشته باشید.

روابط سالم و رضایت را مورد بحث قرار دهید. فراتر از بیولوژی، درباره:

• اینکه شراکت‌های محترم چگونه به نظر می‌رسند
• چگونه مرزها و خواسته‌ها را ارتباط برقرار کنیم
• اهمیت لذت و اشتیاق متقابل
• نشانه‌های رفتارهای سوءاستفاده یا فشاری

به‌طور پیشگیرانه به پورنوگرافی بپردازید. تا زمانی که به نوجوانی برسند، بیشتر کودکان با پورنوگرافی مواجه خواهند شد. درباره:

• اینکه پورنوگرافی چگونه با روابط و سکس واقعی متفاوت است
• آسیب‌های احتمالی مصرف پورنوگرافی
• مهارت‌های سواد رسانه‌ای انتقادی برای تفسیر محتوای جنسی
• راه‌های سالم برای کاوش در جنسیت و روابط به‌طور صریح صحبت کنید

7. از پرورش والدینی مقتدر استفاده کنید: مرزهای واضحی با گرمی و استدلال تعیین کنید

"وقتی ما به‌طور سخت‌گیرانه والدین می‌کنیم، ممکن است به‌طور ناخواسته یک چرخه مداوم از تنبیه، خشم و طرد را به وجود آوریم که می‌تواند باعث شود کودکان بیشتر از قبل رفتارهای نامناسب داشته باشند."

گرمی و ساختار را متعادل کنید. والدین مقتدر ترکیبی از:

• انتظارات بالا و قوانین واضح
• توضیحات برای آن قوانین
• انعطاف‌پذیری و تمایل به مذاکره
• پاسخگویی عاطفی و حمایت

از پیامدهای طبیعی استفاده کنید. وقتی ممکن است، بگذارید نتایج انتخاب‌های کودکان به آن‌ها آموزش دهد، به‌جای اینکه تنبیه‌های دلخواهی را تحمیل کنید. به‌عنوان مثال:

• اگر آن‌ها از پوشیدن یک کاپشن امتناع کنند، در بیرون سردشان خواهد شد
• اگر تکالیف خود را انجام ندهند، نمراتشان آسیب خواهد دید
• اگر به دوستان خود بدرفتاری کنند، آن دوستان ممکن است نخواهند بازی کنند

کودکان را در حل مسائل درگیر کنید. وقتی مشکلاتی پیش می‌آید، کودکان را در پیدا کردن راه‌حل‌ها درگیر کنید:

1. مشکل را به‌وضوح تعریف کنید
2. با هم راه‌حل‌های ممکن را بیندیشید
3. مزایا و معایب هر گزینه را ارزیابی کنید
4. یک راه‌حل را برای امتحان انتخاب کنید
5. پیگیری کنید تا ببینید چگونه پیش می‌رود

8. روابط خواهر و برادر را از طریق میانجی‌گری، نه داوری، پرورش دهید

"در نهایت، این تجربیات می‌توانند به کودکان بیاموزند که اجبار و زورگویی بهترین راه‌ها برای حل مشکلات هستند—که دقیقاً نتیجه‌ای نیست که می‌خواهید آن‌ها به آن برسند."

دعواها را نادیده نگیرید یا قاضی نباشید. وقتی خواهر و برادرها بحث می‌کنند:

• ماندن در کنار آن‌ها به‌طور کامل می‌آموزد که زورگویی درست است
• طرفداری کردن باعث ایجاد کینه و درگیری بیشتر می‌شود

از تکنیک‌های میانجی‌گری استفاده کنید:

1. درگیری را متوقف کنید و به کودکان کمک کنید آرام شوند
2. از هر کودک بخواهید دیدگاه خود را توضیح دهد
3. به آن‌ها کمک کنید تا مشکل اصلی را شناسایی کنند
4. آن‌ها را در بیندیشیدن به راه‌حل‌های عادلانه راهنمایی کنید
5. بگذارید آن‌ها یک راه‌حل را انتخاب و اجرا کنند

مهارت‌های حل تعارض را آموزش دهید. به خواهر و برادرها ابزارهایی بدهید تا خودشان مسائل را حل کنند:

• استفاده از جملات "من" برای بیان احساسات
• گوش دادن فعال و تکرار آنچه شنیده‌اند
• سازش و نوبت‌گیری
• عذرخواهی و جبران زمانی که به کسی آسیب زده‌اند

9. مهربانی، سخاوت و رفتارهای اجتماعی مثبت را مدل‌سازی و تشویق کنید

"مهربانی و کمک به دیگران همچنین علائم افسردگی، اضطراب و استرس را کاهش می‌دهد و باعث می‌شود افراد احساس انرژی بیشتری کنند که به آن 'احساس خوب کمک‌کننده' می‌گویند."

فرصت‌هایی برای کمک به دیگران ایجاد کنید. کودکان را درگیر کنید:

• کارهای داوطلبانه در جامعه
• اهدا کردن اسباب‌بازی‌ها یا لباس‌هایی که دیگر به آن‌ها نیاز ندارند
• کمک به همسایگان یا اعضای خانواده در نیاز
• شرکت در جمع‌آوری کمک‌های خیریه

عمل‌های خاص مهربانی را تحسین کنید. وقتی متوجه می‌شوید که کودک شما مهربان یا کمک‌کننده است، آن را بیان کنید:

• "من دیدم که چقدر به برادر کوچکت کمک کردی تا کفش‌هایش را ببندد. این واقعاً فکر خوبی بود."
• "ممنون که پیشنهاد دادی تا تنقلاتت را با دوستت تقسیم کنی. این کار سخاوتمندانه‌ای بود."

تأثیر عمل‌های مهربانانه را مورد بحث قرار دهید. به کودکان کمک کنید تا درک کنند رفتار آن‌ها چگونه بر دیگران تأثیر می‌گذارد:

• "فکر می‌کنی دوستت چه احساسی داشت وقتی او را دلداری دادی؟"
• "تصور کن چقدر روز مادربزرگ آسان‌تر خواهد شد حالا که به او در تمیز کردن خانه‌اش کمک کردیم."

10. به کلیشه‌های جنسیتی پرداخته و برابری را در خانه ترویج دهید

"نمی‌خواهیم آن‌ها به‌طور ضمنی آنچه را که می‌بینند به‌عنوان راهی که باید باشد یا همیشه خواهد بود، بپذیرند."

کلیشه‌ها را در رسانه‌ها و زندگی روزمره به چالش بکشید. به کلیشه‌های جنسیتی در کتاب‌ها، برنامه‌های تلویزیونی، تبلیغات و غیره اشاره کنید و درباره آن‌ها بحث کنید. سؤالاتی مانند:

• "چرا فکر می‌کنید همه دانشمندان در این برنامه مرد هستند؟"
• "آیا فکر می‌کنید فقط دختران می‌توانند آن اسباب‌بازی/رنگ/فعالیت را دوست داشته باشند؟"

علاقه‌ها و مهارت‌های متنوع را تشویق کنید. همه کودکان، صرف‌نظر از جنسیت، را با دامنه وسیعی از:

• اسباب‌بازی‌ها و فعالیت‌های بازی
• کارهای خانگی و مسئولیت‌ها
• امکانات شغلی آینده
• بیان احساسات و استراتژی‌های مقابله‌ای آشنا کنید

برابری جنسیتی را مدل‌سازی کنید. کودکان از آنچه در خانه می‌بینند یاد می‌گیرند:

• وظایف خانگی و مراقبت از کودکان را به‌طور عادلانه تقسیم کنید
• به شریک خود و مشارکت‌های او احترام بگذارید
• نشان دهید که همه نوع کار و علاقه‌ای ارزش دارد
• دامنه کاملی از احساسات را ابراز کنید، صرف‌نظر از جنسیت خود

آخرین به‌روزرسانی:: December 3, 2024