The Holiness of God

1. قدسیت خدا: «دیگری» فراتر از تصور

قدسیت به معنای «دیگری» بودن است، به معنای متفاوت بودن به شیوه‌ای خاص.

جدایی و فراتر بودن. قدسیت خدا تنها به معنای پاکی اخلاقی نیست، بلکه در درجه اول به معنای «جدا بودن» است، به طور کامل متمایز از آفرینش. این «دیگری» نشان‌دهنده‌ی فراتر بودن اوست، وجود او بالاتر و فراتر از محدودیت‌های جهان. او تنها خوب نیست؛ او بی‌نهایت بالاتر از هر آنچه خوب است، می‌باشد.

• واژه «قدس» از واژه‌ای باستانی به معنای «بریدن» یا «جدا کردن» نشأت می‌گیرد.
• قدسیت خدا تنها جدایی نیست، بلکه فراتر بودن نیز هست، فراتر از تمام محدودیت‌ها.
• این «دیگری» باعث می‌شود خدا برای ما بیگانه و تقریباً غیرقابل درک به نظر برسد.

قدسیت به عنوان مترادف با الوهیت. وقتی به خدا اطلاق می‌شود، «قدس» تنها یکی از ویژگی‌ها نیست؛ بلکه شامل تمام آنچه او هست، می‌شود. محبت او محبت مقدس، عدالت او عدالت مقدس و رحمت او رحمت مقدس است. این یادآور این است که هر جنبه‌ای از شخصیت خدا با پاکی فراتر او آغشته است.

• در کتاب مقدس هرگز نمی‌گوید خدا محبت است، محبت، محبت، بلکه می‌گوید او قدوس، قدوس، قدوس است.
• قدسیت تنها یک ویژگی نیست، بلکه مترادف با الوهیت اوست.
• این به تمام آنچه خدا هست، توجه می‌کند، نه تنها یک جنبه از شخصیت او.

چیزهای زمینی مقدس شده. در حالی که خدا به تنهایی ذاتاً مقدس است، او می‌تواند چیزهای زمینی را تقدیس کند و آن‌ها را برای خدمت خود جدا کند. این چیزها، مانند زمین مقدس یا نان مقدس، به خودی خود مقدس نیستند، بلکه از طریق لمس خدا مقدس می‌شوند. آن‌ها باید به شیوه‌ای پاک استفاده شوند که هم جدایی و هم ارتباطشان با خدا را منعکس کند.

• تنها خدا می‌تواند چیزی دیگر را تقدیس کند.
• چیزهای مقدس از استفاده عمومی جدا شده و به خدا تقدیم می‌شوند.
• آن‌ها باید هم پاکی و هم جدایی ساده را منعکس کنند.

2. «مستروم ترمندوم»: شگفتی و ترس از مقدس

احساس آن گاهی مانند جزر و مدی ملایم می‌آید و ذهن را با حالتی آرام از عمیق‌ترین عبادت پر می‌کند.

«راز وحشتناک». رودولف اتو مقدس را به عنوان مستروم ترمندوم توصیف کرد، یک «راز وحشتناک» که هم جذابیت و هم انزجار را برمی‌انگیزد. این احساسی است که هم ترسناک و هم جذاب است، احساسی از حضور چیزی که به طور کامل فراتر از درک انسانی است.

• مقدس هم جذاب و هم انزجارآور است.
• ما را با نوعی ترس پر می‌کند.
• این یک راز است که از توضیح فراتر می‌رود.

احساس موجودیت فراتر. مواجهه با مقدس اغلب به احساس شدیدی از موجودیت خودمان منجر می‌شود. ما به شدت از محدودیت‌ها، فناپذیری و وابستگی‌مان به خالق آگاه می‌شویم. این آگاهی می‌تواند هم تواضع‌آور و هم ترسناک باشد.

• وقتی با مطلق ملاقات می‌کنیم، می‌دانیم که مطلق نیستیم.
• وقتی با بی‌نهایت ملاقات می‌کنیم، به شدت آگاه می‌شویم که ما محدود هستیم.
• ملاقات با خدا یک مطالعه قدرتمند در تضادهاست.

ترس از مقدس. ترس ما از مقدس شبیه به ترس از بیگانگان است، ترس از چیزهای عجیب و غریب. خدا، در «دیگری» بودنش، بیگانه نهایی است و واکنش طبیعی ما اغلب ترس و ناراحتی است. این ترس ترس سالمی نیست که کتاب مقدس تشویق می‌کند، بلکه ترس برده‌وار ناشی از وحشت است.

• ترس از بیگانگان ترس از بیگانگان یا هر چیزی است که عجیب یا خارجی باشد.
• خدا بیگانه نهایی ترس ماست.
• ما از خدا می‌ترسیم زیرا او مقدس است.

3. قدسیت، گناه‌کاری ما را نمایان می‌کند

انسان‌ها هرگز به درستی با احساسی از بی‌اهمیتی خود مواجه نمی‌شوند تا زمانی که خود را با جلال خدا مقایسه کنند.

در هم شکسته در حضور خدا. وقتی با قدسیت خدا مواجه می‌شویم، عزت نفس ما خرد می‌شود. ما در زیر نگاه استاندارد مطلق قدسیت برهنه و نمایان می‌شویم. مانند اشعیا، فریاد می‌زنیم: «وای بر من!» و فساد خود را می‌شناسیم.

• اشعیا فریاد زد: «وای بر من! من هلاک شدم!»
• او فهمید که مردی با لب‌های ناپاک است.
• او درک کرد که کل ملت به لب‌های آلوده مبتلا است.

مسئله دهان. تمرکز بر دهان قدرت کلمات ما را برای آلوده کردن ما نشان می‌دهد. آنچه از دهان ما خارج می‌شود فساد دل‌های ما را نمایان می‌کند. زبان ما شرارت‌های بی‌پایانی است، پر از زهر کشنده.

• آنچه به دهان مردم می‌رود آن‌ها را آلوده نمی‌کند؛ بلکه آنچه از دهان آن‌ها خارج می‌شود.
• زبان شرارت بی‌پایانی است، پر از زهر کشنده.
• کل ملت به لب‌های آلوده مبتلا بود.

تروما از مقدس. حضور مقدس همیشه آرامش‌بخش نیست؛ بلکه می‌تواند عمیقاً آسیب‌زا باشد. مانند پطرس، ممکن است خود را در حال درخواست از خدا برای دور شدن بیابیم، در برابر گناه‌کاری خود در مواجهه با پاکی او غرق شده‌ایم.

• پطرس گفت: «از من دور شو، ای خداوند؛ من مردی گناهکارم!»
• انسان‌های گناهکار در حضور مقدس احساس راحتی نمی‌کنند.
• استاندارد فراتر از تمام عدالت در برابر چشمانش می‌درخشید.

4. عدالت خدا: بازتابی از شخصیت مقدس او

عدالت به عنوان بالاترین فضیلت‌ها در نظر گرفته می‌شود، که از ستاره صبح و ستاره شام نیز ستودنی‌تر است.

عدالت و درستی. عدالت خدا همیشه با درستی او هم‌راستا است. این عدالت نه دلخواه و نه تصادفی است، بلکه بازتابی از شخصیت مقدس اوست. او همیشه بر اساس آنچه هست عمل می‌کند و اعمال او همیشه با طبیعتش سازگار است.

• عدالت خدا همیشه بر اساس درستی است.
• عدالت او هرگز ناعادلانه، هرگز دلخواه و هرگز استبدادی نیست.
• غیرممکن است که خدا ناعادل باشد، زیرا عدالت او مقدس است.

عدالت تنبیهی. عدالت خدا شامل مجازات گناهکاران است. داستان‌های ناداب و ابیهو و عُزّا، هرچند شوکه‌کننده، نمونه‌هایی از قضاوت عادلانه خدا در برابر کسانی است که قدسیت او را نقض می‌کنند. این‌ها اعمال بی‌رحمی نیستند، بلکه عدالت الهی هستند.

• ناداب و ابیهو آتش غیرمجاز تقدیم کردند و به آتش سوزانده شدند.
• عُزّا تابوت را لمس کرد و کشته شد.
• این‌ها اعمال عادلانه قضاوت بودند.

استاندارد عدالت. عدالت خدا بر اساس استانداردهای انسانی نیست، بلکه بر اساس شخصیت مقدس اوست. او قاضی عالی است و قضاوت‌های او همیشه کامل است و هرگز تحت تأثیر جانب‌داری یا نادانی قرار نمی‌گیرد. او هرگز بی‌گناهی را محکوم نمی‌کند و هرگز گناهکار را تبرئه نمی‌کند.

• قاضی تمام زمین درست عمل خواهد کرد.
• قضاوت‌های خدا همیشه بر اساس درستی است.
• او هرگز از نادانی عمل نمی‌کند. او اشتباه نمی‌کند.

5. صلیب: جایی که عدالت و رحمت ملاقات می‌کنند

شدیدترین بیان خشم و عدالت خدا در صلیب دیده می‌شود.

عمل نهایی عدالت. صلیب نه تنها عملی از رحمت بلکه عمیق‌ترین بیان عدالت خدا نیز هست. جایی است که خشم خدا علیه گناه به طور کامل بر روی مسیح، تنها انسان بی‌گناهی که هرگز توسط خدا مجازات شد، ریخته شد.

• صلیب بدترین و زیباترین نمونه خشم خدا بود.
• این عمل عادلانه‌ترین و مهربان‌ترین عمل در تاریخ بود.
• خدا مسیح را به خاطر گناهی که بر دوش داشت، ملعون کرد.

کفاره جانشینی. مسیح جای ما را گرفت و تمام بار گناه ما و تمام اندازه خشم خدا را بر دوش کشید. این عمل جانشینی بنیاد نجات ماست و به ما اجازه می‌دهد تا با خدا مقدس آشتی کنیم.

• مسیح آنچه عدالت از ما می‌خواست را بر عهده گرفت.
• او به زشت‌ترین و نفرت‌انگیزترین چیز در این سیاره تبدیل شد.
• او گناهان، بدهی‌ها و نواقص ما را به دوش کشید.

رحمت و عدالت در هم تنیده. صلیب نشان می‌دهد که عدالت و رحمت خدا در تضاد نیستند، بلکه به طور کامل در هم تنیده‌اند. او هم عادل است و هم عادل‌ساز، در حالی که عدالت خود را حفظ می‌کند و به کسانی که ایمان می‌آورند، بخشش می‌دهد.

• در عین حال عدالت و رحمت، خشم و رحمت.
• این بسیار شگفت‌انگیز است که قابل درک نیست.
• خدا هم عادل است و هم عادل‌ساز.

6. جنون لوتر: مواجهه‌ای رادیکال با خدا

بگذارید خدا خدا باشد.

طبیعت طوفانی لوتر. مارتین لوتر مردی با اشتیاق شدید بود که به انفجارهای خشم و زبان نامناسب گرایش داشت. رفتار او گاهی عجیب و غریب بود و با فوبیاها و احساس عمیق نالایق بودن شخصی مشخص می‌شد.

• او به نامیدن منتقدانش به عنوان «سگ‌ها» علاقه داشت.
• او به بلاغت گرایش داشت.
• رفتار او گاهی به شدت عجیب و غریب بود.

گناه و قانون لوتر. ذهن حقوقی لوتر، همراه با درک عمیق او از قانون خدا، به احساس عمیق گناهکاری خود منجر شد. او با این سؤال عذاب می‌کشید که چگونه یک شخص ناعادل می‌تواند در حضور خدا عادل زنده بماند.

• او یک نابغه حقوقی بود.
• او درک بالایی از قانون داشت.
• او چیزهایی را می‌دید که بسیاری از مردم از آن غافل بودند.

تجربه «برج». تجربه «برج» لوتر نقطه عطفی بود، لحظه‌ای از بینش روحانی عمیق که در آن مفهوم توجیه به وسیله ایمان را درک کرد. او فهمید که عدالت خدا تنها تنبیهی نیست، بلکه نجات‌دهنده نیز هست و از طریق مسیح رحمت و بخشش را ارائه می‌دهد.

• او درک کرد که عدالت خدا همان درستی است که از طریق رحمت و صرفاً رحمت خدا ما را از طریق ایمان توجیه می‌کند.
• او احساس کرد که دوباره متولد شده و از درهای باز به بهشت رفته است.
• کل کتاب مقدس معنای جدیدی به خود گرفت.

7. کشمکش با خدا: راهی به سوی آرامش

ای خداوند، تو مرا فریب دادی و من فریب خوردم؛ تو مرا غلبه کردی و پیروز شدی.

کشمکش یعقوب. زندگی یعقوب با فریب و درگیری مشخص شده بود، اما کشمکش او با خدا در رود یابوق نقطه عطفی بود. او شکست خورد، اما نام جدیدی و برکتی دریافت کرد که نشان‌دهنده تحول او بود.

• یعقوب مردی شیاد بود.
• او مردی با صداقت بود.
• او به اندازه هر تخم‌مرغ شکسته به تکه‌های زیادی تبدیل شد.

چالش ایوب. ایوب، مردی عادل، در میانه رنج خود خدا را به چالش کشید. هرچند او پاسخی مستقیم به سؤالاتش دریافت نکرد، اما در نهایت با قدرت و جلال خدا تواضع یافت و به آرامش رسید.

• ایوب مردی با صداقت بود.
• او در نظر هم‌عصرانش به عنوان عادل‌ترین مرد در کشور شناخته می‌شد.
• او نابود شد—از نظر اخلاقی و روحانی به طور کامل ویران شد.

شکایت حبقوق. حبقوق عدالت خدا را زیر سؤال برد و در تلاش بود تا بفهمد چرا شریران به نظر می‌رسد که موفق می‌شوند. اما در نهایت، او در حاکمیت خدا آرامش یافت و اعلام کرد که حتی در میانه رنج، در خدا شاد خواهد بود.

• حبقوق به شدت عصبانی بود.
• او احساس ناتوانی و بی‌قدرتی در برابر قدرت مطلق خدا داشت.
• او به شدت از موجودیت خود آگاه بود.

تبدیل شائول. شائول طرسوسی، آزاردهنده مسیحیان، در راه دمشق به طرز چشمگیری تغییر کرد. او با جلال مسیح غلبه یافت و به تبدیل و هویت جدید خود به عنوان رسول پولس رسید.

• او برای فریسیان غیرت داشت.
• او مصمم بود که مسیحیان را از روی زمین محو کند.
• او به خاطر پرتوهای آن کور شد.

8. مقدس باشید: دعوتی به تحول، نه فقط انطباق

مقدس باشید، زیرا من مقدس هستم.

دعوت به قدسیت. دعوت خدا به «مقدس بودن» تنها یک فرمان نیست، بلکه دعوتی برای مشارکت در طبیعت الهی اوست. این دعوتی است برای متفاوت بودن، برای جدا شدن از الگوهای این دنیا و برای بازتاب شخصیت او در زندگی‌مان.

• واژه مقدس به انواع مختلفی از چیزها غیر از خدا اطلاق می‌شود.
• در هر مورد، واژه مقدس برای بیان چیزی غیر از کیفیت اخلاقی یا اخلاقی استفاده می‌شود.
• چیزهایی که مقدس هستند، چیزهایی هستند که جدا شده و از بقیه جدا شده‌اند.

عدم انطباق و تحول. قدسیت واقعی درباره قوانین سطحی یا نمایش‌های ظاهری دینداری نیست، بلکه درباره تحول عمیق قلب و ذهن است. این درباره انطباق با تصویر مسیح است، نه با الگوهای این دنیا.

• دیگر به الگوی این دنیا conform نشوید.
• با تجدید ذهن خود متحول شوید.
• سپس خواهید توانست آنچه اراده خداست را آزمایش و تأیید کنید.

تجدید ذهن. تحول از طریق تجدید ذهن ما به دست می‌آید، فرآیندی از آموزش و رشد روحانی که ما را به درک عمیق‌تری از خدا، خود و جهان می‌رساند. این درباره به دست آوردن «ذهن مسیح» و ارزش‌گذاری به چیزهایی است که او ارزش می‌گذارد.

• روش کلیدی که پولس به عنوان وسیله‌ای برای زندگی متحول شده تأکید می‌کند، «تجدید ذهن» است.
• این به معنای هیچ چیز بیشتر و هیچ چیز کمتر از آموزش نیست.
• آموزش جدی. آموزش عمیق. آموزش منظم در امور خدا.

9. میوه روح: نشانه‌ای از زندگی مقدس

میوه روح، محبت، شادی، صلح، صبر، مهربانی، نیکی، وفاداری، ملایمت و خودکنترلی است.

تضاد با جسم. میوه روح در تضاد شدید با اعمال طبیعت گناهکار است. در حالی که جسم، رذایل مانند نفرت، حسادت و خودخواهی را تولید می‌کند، روح فضایل مانند محبت، شادی و صلح را به وجود می‌آورد.

• اعمال طبیعت گناهکار واضح است: بی‌عفتی جنسی، ناپاکی و هرزگی؛ بت‌پرستی و جادوگری؛ نفرت، اختلاف، حسادت، خشم‌های ناگهانی، جاه‌طلبی خودخواهانه، تفرقه، فرقه‌ها و حسادت؛ مستی، ولخرجی و امثال آن.
• کسانی که اینگونه زندگی می‌کنند، وارث پادشاهی خدا نخواهند بود.
• میوه روح، محبت، شادی، صلح، صبر، مهربانی، نیکی، وفاداری، ملایمت و خودکنترلی است.

نشانه‌های زندگی مقدس. میوه روح تنها یک فهرست از فضایل نیست، بلکه توصیفی از شخصیت فردی است که در حال رشد در قدسیت است. این فضایل تنها از طریق تلاش انسانی به دست نمی‌آید، بلکه نتیجه کار روح‌القدس در زندگی ماست.

آخرین به‌روزرسانی:: January 22, 2025