نکات کلیدی
1. هوش هیجانی: پایه‌ای برای زندگی رضایت‌بخش
می‌خواهم آن‌ها ابزارهایی داشته باشند تا بتوانند با چالش‌های اجتناب‌ناپذیر زندگی کنار بیایند و زندگی‌ای پر از ارتباط، همدلی و کنجکاوی را تجربه کنند.
فراتر از خوشحالی. در حالی که خواستن شادی برای کودکان طبیعی است، زندگی به ناچار شامل چالش‌ها و احساسات دشوار است. هوش هیجانی به افراد مهارت‌هایی می‌دهد تا این پیچیدگی‌ها را مدیریت کنند و تاب‌آوری و رفاه را پرورش دهند. این به معنای توسعه توانایی درک، مدیریت و بیان مؤثر احساسات است.
پنج مؤلفه کلیدی. هوش هیجانی شامل خودآگاهی، خودتنظیمی، همدلی، انگیزه و مهارت‌های اجتماعی است. این مؤلفه‌ها به‌طور مشترک به افراد کمک می‌کنند تا روابط قوی بسازند، به اهداف خود دست یابند و زندگی رضایت‌بخشی را تجربه کنند. توسعه این مهارت‌ها در سنین پایین، پایه‌ای محکم برای موفقیت‌های آینده فراهم می‌کند.
چشم‌اندازی برای آینده. نویسندگان آینده‌ای را تصور می‌کنند که در آن جوامع با هوش هیجانی، گفت‌وگو، تنوع و همدلی را در آغوش می‌کشند. در این دنیا، افراد با احساسات خود و دیگران راحت هستند و این منجر به درک، احترام و همکاری بیشتر می‌شود. این چشم‌انداز اهمیت پرورش هوش هیجانی در کودکان را به تصویر می‌کشد.
2. نقش شما: شکل‌دهی به توسعه هیجانی از طریق پیوند
نقش ما در زندگی کودک بسیار حیاتی است. ما پایه‌ای را تشکیل می‌دهیم که آن‌ها چگونه در روابط با دیگران ظاهر خواهند شد.
میراث برکات و بارها. هر نسل ترکیبی از تجربیات مثبت و منفی را به نسل بعدی منتقل می‌کند و این امر بر چشم‌انداز هیجانی آن‌ها تأثیر می‌گذارد. شناسایی این میراث به والدین این امکان را می‌دهد که به‌طور آگاهانه انتخاب کنند که کدام الگوها را ادامه دهند و کدام را بشکنند و توسعه هیجانی سالم‌تری را پرورش دهند. این یک مسابقه امدادی از برکات و بارهای میراثی است.
سبک‌های پیوند. نظریه پیوند بر اهمیت روابط ایمن در پرورش رفاه هیجانی تأکید می‌کند. پیوند ایمن، که با ایمنی، امنیت و پاسخگویی مشخص می‌شود، پایه‌ای برای کودکان فراهم می‌کند تا دنیای خود را کشف کنند و روابط سالمی ایجاد کنند. مراقبان می‌توانند با حضور، هماهنگی و پاسخگویی به نیازهای کودک، به سمت پیوند ایمن حرکت کنند.
فراتر از کمال. هدف این نیست که والدین کاملی باشیم، بلکه باید والدینی کافی باشیم که محیطی امن و حمایتی برای رشد هیجانی کودک خود فراهم کنند. شناسایی محرک‌های شخصی و رفتارهای ذاتی به والدین این امکان را می‌دهد که به‌طور فکرشده و همدلانه پاسخ دهند، نه اینکه به‌طور خودکار واکنش نشان دهند. این خودآگاهی کلید شکستن چرخه‌های منفی و پرورش پیوند ایمن است.
3. درک احساسات: ارتباط مغز و بدن
شما تحت تأثیر احساساتی که به‌طور ناخواسته به وجود می‌آیند و رفتار شما را کنترل می‌کنند، نیستید. شما معمار این تجربیات هستید.
احساسات ساخته‌شده. احساسات تجربیات ذاتی و جهانی نیستند، بلکه مفاهیمی هستند که از طریق تجربیات فردی و زمینه فرهنگی ساخته می‌شوند. این درک به افراد این قدرت را می‌دهد که مالک پاسخ‌های هیجانی خود شوند و خودآگاهی بیشتری پیدا کنند. این یک تجربه معناسازی است که بسیاری از نواحی مغز را درگیر می‌کند.
نقش سیستم عصبی. سیستم عصبی به‌طور مداوم محیط را برای تهدیدات اسکن می‌کند و پاسخ‌های فیزیولوژیکی را تحریک می‌کند که بدن را برای عمل آماده می‌سازد. درک نحوه عملکرد سیستم عصبی به افراد این امکان را می‌دهد که به‌طور پیشگیرانه خود را شارژ کنند و پاسخ‌های خود را به استرس تنظیم کنند. تکنیک‌های خودمراقبتی پیشگیرانه مانند درمان، دسترسی به انبار غذا، جلسات گروهی یا ارتباط با جامعه معنوی خود نمونه‌هایی از این موارد هستند.
مثلث رشد. تنظیم حسی پایه مثلث رشد را تشکیل می‌دهد و پس از آن تنظیم هیجانی و مهارت‌های ارتباطی قرار دارند. در لحظات عدم تنظیم، اولویت دادن به تنظیم حسی به آرامش سیستم عصبی کمک می‌کند و دسترسی به عملکردهای شناختی بالاتر را ممکن می‌سازد. این رویکرد بر اهمیت رسیدگی به نیازهای بدن قبل از تلاش برای استدلال یا حل مسئله تأکید می‌کند.
4. پردازش هیجانی مشترک (CEP): روشی برای رشد
پردازش هیجانی مشترک روشی است برای آموزش و یادگیری احساسات با دیگران که مهارت‌های بلندمدت هوش هیجانی را می‌سازد.
یادگیری از طریق همکاری. CEP بر یادگیری مهارت‌های هوش هیجانی از طریق تعامل و تجربه تأکید می‌کند، نه صرفاً حفظ اطلاعات. این رویکرد همکاری بر اهمیت ارتباط انسانی در پرورش رشد هیجانی تأکید می‌کند. این درباره کار کردن با هم برای ساختن مهارت‌های بلندمدت است.
چرخ CEP. چرخ CEP پنج مؤلفه کلیدی این روش را نشان می‌دهد: ذهن‌آگاهی، خودآگاهی، خودمراقبتی، دانش علمی و تعاملات بزرگسال-کودک. این نمایش بصری بر اهمیت رسیدگی به رفاه هیجانی بزرگسالان و همچنین کودکان تأکید می‌کند. چهار مؤلفه دیگر بر بزرگسال متمرکز هستند.
پنج مرحله پردازش هیجانی. پنج مرحله پردازش هیجانی چارچوبی برای مدیریت احساسات بزرگ فراهم می‌کند: اجازه دادن، شناسایی، احساس امنیت، جستجوی حمایت و پیش رفتن. این مراحل افراد را در فرآیند تجربه و ادغام احساسات راهنمایی می‌کند و تاب‌آوری و خودآگاهی را می‌سازد. آن‌ها به بزرگسال حمایت‌کننده کمک می‌کنند تا به سؤال "چه چیزی می‌توانم در حال حاضر آموزش دهم که کودک ممکن است آماده آن باشد؟" پاسخ دهند.
5. پاسخ‌های آنی: آرامش قبل از آموزش
وقتی افراد احساس امنیت می‌کنند، مغز منطقی آن‌ها (قشر پیشانی) در دسترس است و آن‌ها آماده یادگیری هستند.
آرامش در مقابل آموزش. در لحظات عدم تنظیم، هدف اصلی آرام کردن سیستم عصبی کودک است و ایجاد حس امنیت و ایمنی. تلاش برای آموزش یا استدلال با کودک غیر تنظیم اغلب بی‌فایده است، زیرا مغز منطقی آن‌ها به‌طور کامل در دسترس نیست. می‌توانیم بعداً آموزش دهیم.
مثلث رشد. مثلث رشد بر اهمیت رسیدگی به نیازهای حسی قبل از تلاش برای درگیر شدن در تنظیم هیجانی یا ارتباط تأکید می‌کند. فراهم کردن ورودی حسی، مانند فشار عمیق یا حرکت، می‌تواند به آرام کردن سیستم عصبی کمک کند و پایه‌ای برای یادگیری ایجاد کند. ابتدا سیستم‌های حسی.
هم‌تنظیمی. هم‌تنظیمی شامل ارتباط با کودک و کمک به آرام شدن اوست و حس امنیت و ایمنی را فراهم می‌کند. این می‌تواند شامل لمس فیزیکی، کلمات ملایم یا صرفاً حضور و هماهنگی با نیازهای او باشد. این درباره کمک به آن‌ها برای احساس امنیت است تا بتوانند به تنظیم هیجانی و مهارت‌های ارتباطی دسترسی پیدا کنند.
6. تعیین مرزها: ایجاد امنیت و ایمنی
وظیفه ما تعیین مرزهاست و وظیفه کودک آزمایش آن‌هاست تا ببیند آیا واقعی هستند و آیا واقعاً ما آن‌ها را ایمن نگه می‌داریم.
مرزها در مقابل تهدیدات. مرزها درباره قدرت شخصی و آنچه که شما آماده‌اید بپذیرید، در حالی که تهدیدات درباره قدرت و کنترل بر دیگران است. مرزهای به‌وضوح بیان‌شده، همراه با پیامدهای مداوم، حس امنیت و پیش‌بینی‌پذیری را برای کودکان ایجاد می‌کند. یک مرز در کنار پیامدها عمل می‌کند و به کسی می‌گوید که اگر مرز آزمایش شود، چه انتظاری باید داشته باشد.
ثبات کلید است. مرزهای مداوم به مغز کمک می‌کند تا بداند چه انتظاری باید داشته باشد و حس امنیت و پیش‌بینی‌پذیری ایجاد می‌کند. وظیفه ما تعیین مرز است و وظیفه آن‌ها کنجکاوی درباره این است که چه زمانی آن را حفظ خواهیم کرد.
یافتن "بله". هنگام تعیین مرزها، مهم است که رفتارها یا گزینه‌های جایگزینی را نیز ارائه دهیم که به کودکان اجازه می‌دهد نیازها و خواسته‌های خود را به شیوه‌های مناسب بیان کنند. این رویکرد به کودکان کمک می‌کند تا احساس قدرت و درک کنند، در حالی که هنوز محدودیت‌های واضحی را حفظ می‌کند. می‌توانیم "بله" را پیدا کنیم.
7. صحبت درباره رفتار: پرورش مسئولیت‌پذیری و همدلی
کودکان به کمک ما، پاسخ عمدی ما نیاز دارند تا خودآگاهی، خودتنظیمی، همدلی و مهارت‌های اجتماعی را بسازند که به آن‌ها توانایی و اعتماد به نفس می‌دهد تا دفعه بعد کار متفاوتی انجام دهند.
زمان‌بندی همه‌چیز است. مؤثرترین زمان برای صحبت درباره رفتار زمانی است که کودک آرام و تنظیم‌شده است، که به آن‌ها اجازه می‌دهد به مغز منطقی خود دسترسی پیدا کنند. تلاش برای استدلال یا موعظه به کودک غیر تنظیم اغلب نتیجه معکوس دارد. کودکان به کمک ما، پاسخ عمدی ما نیاز دارند تا خودآگاهی، خودتنظیمی، همدلی و مهارت‌های اجتماعی را بسازند که به آن‌ها توانایی و اعتماد به نفس می‌دهد تا دفعه بعد کار متفاوتی انجام دهند.
خودباوری در مقابل شرم. مهم است که رفتار را به‌گونه‌ای مورد بررسی قرار دهیم که خودباوری را پرورش دهد، نه شرم. بر روی اقدامات خاص تمرکز کنید، نه اینکه درباره شخصیت کودک قضاوت کنید. به یاد داشته باشید، خودباوری درباره رفتار است. شرم درباره شخص است.
قدرت الگو بودن. کودکان از طریق مشاهده بزرگسالان اطراف خود یاد می‌گیرند. الگو بودن در ارتباطات سالم، تنظیم هیجانی و همدلی، نمونه‌ای قوی برای کودکان فراهم می‌کند. این درباره نشان دادن این است که آسیب رساندن به دیگران درست نیست بدون اینکه به خودباوری آن‌ها آسیب بزنیم.
8. استراتژی‌های پیشگیرانه: جلوگیری از بحران‌ها قبل از شروع
ما کارآگاهانی هستیم که در تلاشیم بفهمیم چگونه بهترین راه را برای شارژ باتری خود و همچنین باتری کودکانمان در طول روز پیدا کنیم و همه ما یک پریز کمی متفاوت داریم.
شارژ پیشگیرانه. استراتژی‌های پیشگیرانه، مانند روال‌های قابل پیش‌بینی، دسترسی به خواب، استراحت‌های مغزی، بازی‌های بدنی بزرگ و تمرینات حرکتی/تعادلی، به شارژ سیستم عصبی کمک می‌کنند و از بار اضافی حسی جلوگیری می‌کنند. این استراتژی‌ها مانند "غذا" و "تنقلات" حسی هستند که باتری را از کم شدن شارژ نگه می‌دارند.
درک نیازهای حسی. هر فرد نیازها و ترجیحات حسی منحصر به فردی دارد. آزمایش با فعالیت‌ها و محرک‌های مختلف به شناسایی آنچه که برای هر کودک بهترین کارایی را دارد، کمک می‌کند و امکان حمایت شخصی‌سازی‌شده را فراهم می‌کند. برای یادگیری آنچه که برای شما یا کودک شما بهترین کارایی را دارد، نیاز به آزمایش و خطا وجود دارد.
اهمیت پیش‌بینی‌پذیری. روال‌های قابل پیش‌بینی و انتظارات مداوم حس امنیت و ایمنی را ایجاد می‌کنند و اضطراب را کاهش می‌دهند و تنظیم هیجانی را ترویج می‌کنند. دانستن آنچه که باید انتظار داشت به سیستم عصبی کمک می‌کند تا احساس آرامش کند.
9. مدیریت دینامیک‌های چندکودکی: تعادل نیازهای فردی
ما برای جذب انرژی از یکدیگر و بازسازی انرژی از طریق یکدیگر طراحی شده‌ایم.
فرصت "بیا تماشا کن". از کنجکاوی طبیعی کودکان درباره احساسات دیگران بهره‌برداری کنید و فرصت‌های "بیا تماشا کن" ایجاد کنید. این شامل اجازه دادن به کودکان برای مشاهده و یادگیری از تجربیات هیجانی یکدیگر است که همدلی و درک را پرورش می‌دهد. این درباره کمک به آن‌ها برای یادگیری دیدن و دیده شدن است.
پرداختن به تعارضات. وقتی تعارضاتی بین کودکان پیش می‌آید، اولویت دادن به ایمنی و تنظیم قبل از تلاش برای حل مشکل ضروری است. دیدگاه هر کودک را تأیید کنید و آن‌ها را از طریق مراحل پردازش هیجانی راهنمایی کنید و مهارت‌های ارتباطی و حل تعارض را پرورش دهید.
حمایت فردی. شناسایی کنید که هر کودک نیازها و ترجیحات منحصر به فردی دارد. رویکرد خود را برای برآورده کردن نیازهای فردی آن‌ها تنظیم کنید، نه اینکه یک راه‌حل یکسان برای همه اعمال کنید. این ممکن است شامل ارائه سطوح مختلف حمایت، تنظیم انتظارات یا ارائه استراتژی‌های مقابله‌ای شخصی‌سازی‌شده باشد.
10. پرورش همدلی: ساخت ارتباط و همدلی
همدلی یعنی با مردم احساس کردن.
همدلی در مقابل همدردی. همدلی شامل احساس کردن با کسی است، در حالی که همدردی شامل احساس تأسف برای آن‌هاست. همدلی نیاز به درک دیدگاه، دوری از قضاوت، شناسایی احساسات و برقراری ارتباط درک دارد. این کار دشوار است زیرا نیاز به رها کردن تلاش برای شاد کردن کسی دارد که در حال رنج است یا تلاش برای استدلال با او درباره اینکه چرا اوضاع آن‌قدر بد نیست یا چقدر می‌تواند بدتر باشد.
الگو بودن همدلی. قوی‌ترین راه برای آموزش همدلی، الگو بودن در تعاملات خود است. این شامل گوش دادن فعال، تأیید احساسات و پاسخ دادن با همدلی است. این کار دشوار است زیرا نیاز به رها کردن تلاش برای شاد کردن کسی دارد که در حال رنج است یا تلاش برای استدلال با او درباره اینکه چرا اوضاع آن‌قدر بد نیست یا چقدر می‌تواند بدتر باشد.
پرداختن به تعصبات ضمنی. تعصبات ناخودآگاه می‌توانند بر نحوه درک و پاسخ ما به احساسات کودکان تأثیر بگذارند. کشف و پرداختن به این تعصبات برای ایجاد محیطی عادلانه و فراگیر ضروری است. این درباره کمک به شما برای توجه به دانسته‌های خود است، همان‌طور که گلنون دویل در کتابش "وحشی" می‌گوید، تا انتخابی آگاهانه انجام دهید و نه اینکه به‌طور عادت عمل کنید.
11. مدیریت انتقالات: حمایت از تغییر با هوش هیجانی
زمانی که در حال انتقال هستیم، کاملاً زنده هستیم.
شناسایی و تأیید. انتقالات می‌توانند برای کودکان چالش‌برانگیز باشند و احساسات مختلفی را تحریک کنند. شناسایی و تأیید این احساسات برای ایجاد حس امنیت و ایمنی ضروری است. این درباره کمک به شما برای توجه به دانسته‌های خود است، همان‌طور که گلنون دویل در کتابش "وحشی" می‌گوید، تا انتخابی آگاهانه انجام دهید و نه اینکه به‌طور عادت عمل کنید.
فراهم کردن پیش‌بینی‌پذیری. ابزارهای بصری، مانند تقویم‌ها و برنامه‌ها، می‌توانند به کودکان کمک کنند تا تغییرات آینده را درک و پیش‌بینی کنند. این ابزارها حس کنترل را فراهم می‌کنند و اضطراب را کاهش می‌دهند. وقتی سیستم عصبی ما می‌داند چه انتظاری باید داشته باشد، احساس آرامش و امنیت می‌کند.
حفظ ثبات. در زمان‌های انتقال، حفظ مرزها و روال‌های مداوم مهم است. این حس ثبات و پیش‌بینی‌پذیری را فراهم می‌کند و به کودکان کمک می‌کند تا تغییرات را با سهولت بیشتری مدیریت کنند. این فرآیند شناسایی زمانی است که ما اشتباهی مرتکب شده‌ایم و به آن اعتراف می‌کنیم و/یا احساس انگیزه برای ایجاد تغییر می‌کنیم.
12. آینده‌ای با هوش هیجانی: چشم‌اندازی برای دنیای بهتر
من آموخته‌ام که مردم آنچه را که گفته‌اید فراموش می‌کنند، مردم آنچه را که انجام داده‌اید فراموش می‌کنند، اما هرگز احساساتی را که به آن‌ها منتقل کرده‌اید فراموش نخواهند کرد.
قدرت ارتباط. رفتار ما احساسات را در دیگران برمی‌انگیزد و اثر موجی ایجاد می‌کند که می‌تواند به‌طور مثبت یا منفی بر روز آن‌ها تأثیر بگذارد. با اولویت دادن به هوش هیجانی، می‌توانیم مشارکت‌های اجتماعی مثبتی داشته باشیم و جوامع همدل‌تری را پرورش
آخرین به‌روزرسانی::
FAQ
What's Tiny Humans, Big Emotions about?
- Focus on Emotional Intelligence: The book emphasizes nurturing emotional intelligence in children from a young age, highlighting its importance in their development.
- Collaborative Emotion Processing Method: Introduces the CEP method, which helps adults and children navigate emotions together, promoting emotional understanding and regulation.
- Practical Guidance: Offers actionable advice for parents, teachers, and caregivers on responding to children's emotions and teaching emotional regulation.
Why should I read Tiny Humans, Big Emotions?
- Empowerment for Caregivers: Equips caregivers with tools to foster emotional intelligence, crucial for children's development and emotional well-being.
- Research-Based Insights: Combines the authors' experience in early childhood education with current research, providing a solid foundation for the methods presented.
- Real-Life Applications: Includes relatable anecdotes and strategies that can be immediately applied in everyday situations with children.
What are the key takeaways of Tiny Humans, Big Emotions?
- Understanding Emotions: Emphasizes recognizing and validating both adults' and children's emotions as complex and unique experiences.
- CEP Method: Central theme focusing on modeling emotional intelligence and supporting children in processing their feelings through five phases.
- Importance of Connection: Highlights the significance of empathy, secure attachments, and open communication in adult-child interactions.
What is the Collaborative Emotion Processing (CEP) method?
- Definition of CEP: A framework for collaboratively processing emotions between adults and children, emphasizing emotional intelligence in relationships.
- Five Phases of Emotion Processing: Includes allowing emotions, recognizing them, feeling secure, seeking support, and moving on, each building on the previous.
- Focus on Adult Awareness: Encourages adults to reflect on their emotional responses to better support children, fostering a safe emotional environment.
How can I help my child process their emotions using the CEP method?
- Allow Emotions to Exist: Create a safe space for your child to express feelings without judgment, encouraging emotional exploration.
- Recognize and Validate: Use language that acknowledges their feelings, helping them feel understood and connected.
- Introduce Coping Strategies: Teach coping strategies like deep breathing or physical activities, empowering them to manage emotions independently.
What are the five phases of emotion processing in the CEP method?
- Phase 1: Allowing Emotions: Let emotions exist without suppression, creating a safe space for feelings.
- Phase 2: Recognizing Emotions: Help children identify and label their emotions with words or symbols.
- Phase 3: Feeling Secure: Develop a sense of security in experiencing emotions, understanding they are temporary and manageable.
- Phase 4: Seeking Support: Focus on using coping strategies to manage emotions, guided by adults.
- Phase 5: Moving On: Involves problem-solving or letting go of emotions, teaching children to navigate feelings and find resolution.
How do I set and hold boundaries with my child according to Tiny Humans, Big Emotions?
- Clear Communication: Clearly state boundaries and consequences, ensuring children understand expectations.
- Expect Boundary Testing: Recognize that testing boundaries is a natural part of development, requiring consistency.
- Empathy and Connection: Acknowledge your child's feelings when enforcing boundaries, maintaining empathy and understanding.
What are some effective coping strategies for children suggested in Tiny Humans, Big Emotions?
- Physical Activities: Encourage movement-based strategies like jumping or dancing to release energy and emotions.
- Breathing Techniques: Teach deep breathing exercises to help children calm down, using simple phrases like “breathe in, breathe out.”
- Creative Expression: Use art, music, or storytelling for emotional expression, providing a safe and constructive outlet.
How can I model emotional intelligence for my child?
- Share Your Feelings: Be open about your emotions and coping methods, teaching children it's okay to express feelings.
- Practice Mindfulness: Engage in mindfulness to stay present and aware of emotions, setting an example for children.
- Use Empathy: Show empathy towards your child's feelings, fostering a strong emotional connection and encouraging empathy in return.
What role does empathy play in emotional intelligence according to Tiny Humans, Big Emotions?
- Core Component: Empathy is crucial for connecting with others emotionally, alongside self-awareness, self-regulation, motivation, and social skills.
- Fostering Connections: Helps children understand and relate to others' feelings, crucial for social skills and emotional development.
- Modeling Empathy: Caregivers can teach empathy by demonstrating empathetic behavior, setting a foundation for children to express empathy.
How can I create a culture of empathy in my home?
- Model Empathetic Behavior: Demonstrate empathy in daily interactions, using phrases that validate feelings and show understanding.
- Encourage Perspective Taking: Teach children to consider others' feelings by asking questions about how someone else might feel.
- Read Books About Emotions: Incorporate books exploring emotions and empathy, discussing characters' feelings and real-life connections.
What are the best quotes from Tiny Humans, Big Emotions and what do they mean?
- “Emotions are not problems to be solved.”: Encourages acceptance and understanding of emotions rather than suppression or fixing.
- “You are not at the mercy of emotions that arise unbidden to control your behavior.”: Empowers readers to manage emotions and responses, taking control of emotional experiences.
- “The future is emotionally intelligent.”: Reflects the vision for a world prioritizing emotional intelligence, underscoring its importance for a better future.
نقد و بررسی
کتاب انسان‌های کوچک، احساسات بزرگ عمدتاً نقدهای مثبتی دریافت کرده است و خوانندگان به رویکرد آن در زمینه هوش هیجانی و تربیت فرزندان ارج می‌نهند. بسیاری از آن‌ها روش پردازش هیجانی مشترک (CEP) را مفید می‌دانند و بر تمرکز بر خوداندیشی تأکید می‌کنند. منتقدان به مشاوره‌های عملی، پایه علمی و تأکید بر درک احساسات بزرگسالان و کودکان در این کتاب اشاره می‌کنند. برخی از خوانندگان به این نکته اشاره می‌کنند که کتاب در برخی مواقع می‌تواند خسته‌کننده یا تکراری باشد. به‌طور کلی، این کتاب به والدین، مراقبان و مربیانی که به دنبال بهبود تعاملات خود با کودکان و مدیریت مؤثر احساسات هستند، توصیه می‌شود.
Similar Books
