1-2-3 Magic

1. ایجاد انضباط واضح و مداوم با روش 1-2-3 جادویی

شما می‌توانید آن را یک روز یاد بگیرید و روز بعد شروع کنید.

ساده و مؤثر. روش 1-2-3 جادویی رویکردی ساده برای انضباط است که والدین می‌توانند به سرعت آن را پیاده‌سازی کنند. این روش شامل شمارش تا سه در زمان بروز رفتار نادرست کودک است، به طوری که هر شمارش به عنوان یک هشدار عمل می‌کند. اگر کودک به شمارش سه برسد، عواقبی برای او در نظر گرفته می‌شود که معمولاً یک زمان کوتاه برای تفکر است.

مداومت کلید است. برای اینکه این روش مؤثر باشد، والدین باید آن را به طور مداوم و آرام به کار ببرند. این رویکرد به کودکان کمک می‌کند تا مرزها و انتظارات را درک کنند و نیاز به توضیحات یا بحث‌های طولانی را کاهش می‌دهد. با ایجاد یک سیستم واضح، والدین می‌توانند کنترل را حفظ کنند بدون اینکه به فریاد زدن یا تنبیه بدنی متوسل شوند.

مزایای روش 1-2-3 جادویی:

• آسان برای یادگیری و پیاده‌سازی
• کاهش ناامیدی والدین
• آموزش خودکنترلی به کودکان
• مناسب برای کودکان ۲ تا ۱۲ سال

2. تمایز بین رفتارهای توقف و شروع برای والدین مؤثر

رفتارهای توقف شامل مزاحمت‌های کوچک و روزمره‌ای است که کودکان به شما ارائه می‌دهند، مانند ناله کردن، بی‌احترامی، قهر کردن، بحث کردن، اذیت کردن، دعوا کردن، و غیره.

دو نوع رفتار. درک تفاوت بین رفتارهای توقف و شروع برای والدین مؤثر بسیار مهم است. رفتارهای توقف اقداماتی هستند که والدین می‌خواهند کودک آن‌ها را متوقف کند، در حالی که رفتارهای شروع اقداماتی مثبت هستند که والدین می‌خواهند تشویق کنند.

رویکردهای متناسب. هر نوع رفتار نیاز به استراتژی‌های متفاوتی از سوی والدین دارد. برای رفتارهای توقف، روش شمارش 1-2-3 مؤثرترین است. برای رفتارهای شروع، مانند انجام تکالیف یا تمیز کردن، والدین باید از تکنیک‌های انگیزشی بیشتری مانند تشویق، زمان‌سنج‌ها یا سیستم‌های نموداری استفاده کنند.

مثال‌هایی از رفتارهای توقف:

• ناله کردن
• بحث کردن
• اذیت کردن
• قهر کردن

مثال‌هایی از رفتارهای شروع:

• انجام تکالیف
• تمیز کردن اتاق
• آماده شدن برای خواب
• کمک به کارهای خانه

3. اجتناب از دو اشتباه بزرگ در انضباط: صحبت کردن بیش از حد و احساسات

همان‌طور که دیدیم، فکر کردن به کودکان به عنوان بزرگسالان کوچک و سپس صحبت کردن و چرت و پرت گفتن بیش از حد بد است زیرا یا مؤثر نیست یا شما را به سمت سندرم صحبت-قانع کردن-بحث-فریاد-ضربه می‌برد.

سکوت قدرت دارد. یکی از رایج‌ترین اشتباهاتی که والدین مرتکب می‌شوند، صحبت کردن بیش از حد در زمان انضباط است. توضیحات بیش از حد معمولاً به بحث و جدل و کشمکش‌های قدرت منجر می‌شود که اثربخشی انضباط را تضعیف می‌کند.

کنترل احساسات. دومین اشتباه بزرگ این است که اجازه دهیم احساسات، به ویژه خشم، بر اقدامات انضباطی تأثیر بگذارد. وقتی والدین بیش از حد عاطفی می‌شوند، معمولاً چیزهایی می‌گویند یا انجام می‌دهند که بعداً از آن‌ها پشیمان می‌شوند و کودک یاد می‌گیرد که بر واکنش والدین تمرکز کند نه بر رفتار خود.

عواقب صحبت کردن بیش از حد:

• تشویق به بحث
• تضعیف پیام
• جلب توجه کودک به رفتار نادرست

مزایای کنترل احساسات:

• حفظ اقتدار والدین
• تمرکز بر رفتار کودک
• جلوگیری از تشدید درگیری‌ها

4. تسلط بر هنر شمارش برای مدیریت رفتارهای ناخوشایند

به یاد داشته باشید که جادو در شمارش نیست، بلکه در مکث معنادار بلافاصله پس از هشدار است.

قدرت مکث. اثربخشی روش شمارش در اعداد نیست، بلکه در لحظه کوتاه سکوت پس از هر شمارش است. این مکث به کودک فرصتی می‌دهد تا رفتار خود را بازنگری و اصلاح کند.

کاربرد مداوم. برای پیاده‌سازی موفق شمارش، والدین باید آرام بمانند و از توضیحات یا مذاکره در طول فرآیند خودداری کنند. اگر کودک به شمارش سه برسد، باید عواقب از پیش تعیین شده را بدون بحث دریافت کند.

مراحل شمارش مؤثر:

1. شناسایی رفتار نادرست
2. به آرامی بگویید "این ۱ است"
3. اگر رفتار ادامه یافت، بگویید "این ۲ است"
4. اگر هنوز تغییری ایجاد نشد، بگویید "این ۳ است، ۵ دقیقه استراحت" (یا عواقب مناسب)
5. عواقب را بدون بحث دنبال کنید

5. پیاده‌سازی استراتژی‌ها برای تشویق رفتارهای مثبت

هنگام برخورد با رفتارهای شروع، به یکی از قوانین اساسی 1-2-3 جادویی توجه کنید: کودکان را آموزش دهید یا سکوت کنید!

تقویت مثبت. تشویق رفتارهای مطلوب به اندازه رسیدگی به رفتارهای نادرست مهم است. والدین باید به طور فعال به دنبال فرصت‌هایی برای ستایش و پاداش دادن به اقدامات مثبت کودکان خود باشند.

استراتژی‌های متعدد. کتاب هفت تکنیک برای تشویق رفتارهای شروع را معرفی می‌کند، از جمله درخواست‌های ساده، زمان‌سنج‌های آشپزخانه و سیستم‌های نموداری. والدین باید روش‌هایی را انتخاب کنند که برای خانواده‌شان بهترین کارایی را داشته باشد و به طور مداوم آن‌ها را به کار ببرند.

هفت تکنیک رفتارهای شروع:

1. تقویت مثبت
2. درخواست‌های ساده
3. زمان‌سنج‌های آشپزخانه
4. سیستم داکینگ
5. عواقب طبیعی
6. نمودارها
7. شمارش (نسخه متفاوت)

6. مدیریت تخلفات جدی‌تر با سیستم عمده/جزئی

هدف اصلی سیستم عمده/جزئی پیشگیری از مشکلات رفتاری بزرگ‌تر در آینده است.

عواقب تدریجی. برای رفتارهای نادرست جدی‌تر، سیستم عمده/جزئی رویکردی ساختاریافته برای انضباط ارائه می‌دهد. این سیستم تخلفات را به عنوان عمده، متوسط یا جزئی دسته‌بندی می‌کند و عواقب متناسبی برای هر سطح در نظر می‌گیرد.

تمرکز بر پیشگیری. هدف اصلی این سیستم، رسیدگی و اصلاح رفتارهای مشکل‌ساز قبل از اینکه به مسائل بزرگ‌تر تبدیل شوند، است. با پیاده‌سازی عواقب واضح و مداوم برای تخلفات جدی، والدین می‌توانند به هدایت کودکان خود به سمت تصمیم‌گیری و رفتار بهتر کمک کنند.

اجزای سیستم عمده/جزئی:

• تعاریف واضح از تخلفات عمده، متوسط و جزئی
• عواقب از پیش تعیین شده برای هر سطح
• کاربرد مداوم عواقب
• فرصت برای یادگیری کودکان از اشتباهات

7. تقویت استقلال و تقویت روابط از طریق ارتباط مؤثر

جلسه خانوادگی همان‌طور که از نامش پیداست، به این معناست که همه اعضای خانواده به طور مشترک نشسته و به صورت سازمان‌یافته برخی از مشکلاتی که در کنار هم زندگی می‌کنند را مورد بحث قرار می‌دهند.

گفتگوی باز. جلسات خانوادگی منظم محیطی ساختاریافته برای ارتباط باز بین والدین و کودکان فراهم می‌کند. این جلسات به همه اعضا اجازه می‌دهد تا نگرانی‌های خود را بیان کنند، راه‌حل‌هایی پیشنهاد دهند و در تصمیم‌گیری شرکت کنند.

تعادل بین اقتدار و دموکراسی. با بزرگ‌تر شدن کودکان، والدین باید به تدریج به آن‌ها حق بیشتری در امور خانوادگی بدهند. این رویکرد به کودکان کمک می‌کند تا مهارت‌های تصمیم‌گیری را توسعه دهند و برای مسئولیت‌های بزرگسالی آماده شوند در حالی که اقتدار والدین حفظ می‌شود.

مزایای جلسات خانوادگی:

• بهبود مهارت‌های ارتباطی
• تشویق به حل مشکلات
• تقویت وحدت خانواده
• آموزش مذاکره و سازش

8. ارتقاء خودباوری سالم با تعادل بین انضباط و محبت

خودباوری واقعی و مثبت نتیجه یک زندگی خوب است.

رویکرد جامع. ساختن خودباوری کودک شامل بیش از فقط ستایش است؛ بلکه نیاز به تعادل بین انضباط، محبت و فرصت‌های رشد دارد. والدین باید بر کمک به کودکان برای توسعه شایستگی در زمینه‌های مختلف زندگی تمرکز کنند.

اجتناب از والدگری بیش از حد. در حالی که حمایت و راهنمایی کودکان مهم است، والدین باید مراقب باشند که بی‌دلیل مداخله نکنند. اجازه دادن به کودکان برای مواجهه با چالش‌ها و یادگیری از تجربیاتشان برای توسعه تاب‌آوری و اعتماد به نفس بسیار حیاتی است.

چهار عنصر خودباوری سالم:

1. روابط خوب با دیگران
2. شایستگی در کار و خودمدیریتی
3. مهارت‌های جسمی و مراقبت از خود
4. شخصیت: شجاعت، تلاش، پیروی از قوانین و نگرانی برای دیگران

آخرین به‌روزرسانی:: October 17, 2024