Anxious for Nothing

۱. اضطراب گناه است: دست از نگرانی بردارید

نگرانی در هر زمان گناه است زیرا فرمان روشن کتاب مقدس را نقض می‌کند.

نگرانی ممنوع است. عیسی مسیح بارها به صراحت فرمان داد «نگران نباشید» (متی ۶:۲۵، ۳۱، ۳۴) و پولس نیز در فیلیپیان ۴:۶ گفت: «برای هیچ چیز مضطرب نباشید.» این‌ها توصیه نیستند بلکه دستورات مستقیم‌اند و بنابراین نگرانی در نظر خدا گناه محسوب می‌شود.
بی‌اعتمادی به خدا. اساساً اضطراب تجلی بی‌اعتمادی به قدرت، محبت و حاکمیت خداست. این شک و تردید به این معناست که خدا نمی‌تواند شرایط ما را اداره کند، با وجود شخصیت و وعده‌هایش، که ضربه‌ای به ذات اوست.
بی‌ثمر و زیان‌آور. نگرانی بی‌ثمر است و ذهن را به جای پرداختن مسئولانه به حال، به تغییر آینده معطوف می‌کند. این حالت می‌تواند به احساس گناه، غفلت، از دست دادن امید و حتی بیماری‌های جسمی مانند حملات پانیک منجر شود که ناشی از واکنش نامناسب به شرایط است.

۲. مراقبت فراوان خدا را در حق خود مشاهده کن

به پرندگان هوا نگاه کنید که نه می‌کارند، نه درو می‌کنند و نه در انبار جمع می‌کنند، و با این حال پدر آسمانی شما آن‌ها را تغذیه می‌کند. آیا شما ارزش بیشتری از آن‌ها ندارید؟

درس‌هایی از طبیعت. عیسی به جهان طبیعی اشاره کرد تا مراقبت خدا را نشان دهد. او تأکید کرد که خدا پرندگان را که ذخیره غذا نمی‌کنند تغذیه می‌کند و گل‌های صحرا را با شکوهی می‌پوشاند که حتی از سلیمان نیز برتر است.
تأمین خداوند. اگر خدا برای مخلوقات موقتی و کم‌ارزشی مانند پرندگان و گل‌های وحشی فراهم می‌کند، قطعاً برای فرزندان خود که به صورت او خلق شده‌اند و برای ابدیت مقدر شده‌اند نیز فراهم خواهد کرد. نگرانی درباره نیازهای اولیه مانند غذا، نوشیدنی و پوشاک بی‌مورد است زیرا پدر آسمانی ما آن‌ها را می‌شناسد و تأمین خواهد کرد (متی ۶:۳۱-۳۳).
نگرانی بی‌فایده است. نگرانی حتی یک ساعت به عمر شما اضافه نمی‌کند؛ بلکه به دلیل تأثیرات منفی جسمی اغلب آن را کوتاه می‌کند. اعتماد به تأمین خدا به ما امکان می‌دهد که بر جستجوی ملکوت و عدالت او تمرکز کنیم، با اطمینان از اینکه «تمام این‌ها به شما افزوده خواهد شد.»

۳. از طریق نماز شکرگزارانه از اضطراب دوری کن

برای هیچ چیز مضطرب نباشید، بلکه در هر حال با دعا و درخواست همراه با شکرگزاری، درخواست‌های خود را به خدا بشناسانید.

به جای نگرانی دعا کن. دستور اصلی پولس برای اجتناب از اضطراب، دعاست. به جای تسلیم شدن به نگرانی، باید همه نگرانی‌هایمان را از طریق دعا و درخواست به خدا عرضه کنیم.
با سپاسگزاری نزدیک شو. نکته مهم این است که این دعا باید «با شکرگزاری» باشد. حتی در سختی‌ها می‌توانیم شکرگزار باشیم زیرا می‌دانیم خدا حاکم است، اجازه نمی‌دهد بیش از توانمان تحمل کنیم (اول قرنتیان ۱۰:۱۳) و همه چیز را برای خیر ما به کار می‌گیرد (رومیان ۸:۲۸).
صلح خدا را دریافت کن. نتیجه‌ی دعای شکرگزار «صلح خداست که از هر فهمی برتر است» و دل‌ها و افکار ما را در مسیح عیسی حفظ می‌کند (فیلیپیان ۴:۷). این صلح الهی فراتر از درک و شرایط انسانی است و آرامش درونی را فارغ از آشفتگی‌های بیرونی فراهم می‌آورد.

۴. ذهن خود را با تفکر خدایی محافظت کن

در نهایت، ای برادران، هر آنچه راست است، هر آنچه شرافتمند است، هر آنچه درست است، هر آنچه پاک است، هر آنچه دوست‌داشتنی است، هر آنچه دارای شهرت نیک است، اگر فضیلتی هست و اگر چیزی سزاوار ستایش است، به این‌ها بیندیشید.

تفکر، وجود را شکل می‌دهد. همان‌طور که امثال ۲۳:۷ می‌گوید: «آنچه در دل انسان است، همان است.» الگوهای فکری ما مستقیماً بر احساسات و رفتارمان، از جمله اضطراب، تأثیر می‌گذارند.
بر نکات مثبت تمرکز کن. پولس مؤمنان را فرمان می‌دهد که ذهن خود را به طور فعال بر چیزهای نیکو و ستودنی متمرکز کنند که در کلام خدا و شخصیت مسیح یافت می‌شود. این در تضاد با خوداندیشی متمرکز بر زخم‌ها یا گناهان گذشته است که می‌تواند مضر باشد.
تجدید ذهن. مؤمنان ذهن‌های تجدید شده‌ای از طریق روح‌القدس دارند، اما پاک‌سازی و تازه‌سازی مداوم از طریق کلام خدا لازم است. تفکر منظم و درست، متمرکز بر حقیقت و شخصیت خدا، برای غلبه بر نگرانی و زندگی خوشایند خدا ضروری است.

۵. فروتن باش و بارهای خود را بر خدا بیفکن

پس خود را زیر دست قدرتمند خدا فروتنی کنید تا او شما را در وقت مناسب بالا ببرد، و همه اضطراب‌های خود را بر او بیفکنید، زیرا او به شما اهمیت می‌دهد.

فروتنی اساس است. پطرس فروتنی را مستقیماً به افکندن اضطراب بر خدا مرتبط می‌کند. فروتن شدن زیر کنترل قدرتمند خدا یعنی پذیرفتن اراده و زمان‌بندی او و درک اینکه ما فرمانروای امور نیستیم.
خدا با تکبر مخالف است. خدا با متکبران مخالفت می‌کند اما به فروتنان فیض می‌دهد (اول پطرس ۵:۵). تکبر به معنای مخالفت با حکمت خدا و تلاش برای کنترل شرایط است که اضطراب را تشدید می‌کند. فروتنی حاکمیت و نیکی خدا را می‌پذیرد.
بار خود را بیفکن. فرمان «همه اضطراب‌های خود را بر او بیفکنید» تصویری از انداختن باری بر چیزی دیگر مانند انداختن پتویی بر حیوان بارکش است. ما باید نگرانی‌هایمان را کاملاً به خدا بسپاریم، با اعتماد به اینکه او به ما اهمیت می‌دهد و ما را حمایت خواهد کرد، همان‌طور که در مزمور ۵۵:۲۲ وعده داده شده است.

۶. با ایمان زندگی کن و چشمانت را به عیسی بدوز

چشمان خود را به عیسی بدوزیم، نویسنده و کامل‌کننده ایمان، که به خاطر شادی پیش رو صلیب را تحمل کرد، ننگ را خوار شمرد و بر دست راست تخت خدا نشست.

ایمان بر اضطراب غلبه می‌کند. جورج مولر که با ایمان زندگی می‌کرد تا از هزاران یتیم مراقبت کند، گفت: «جایی که ایمان آغاز می‌شود، اضطراب پایان می‌یابد؛ جایی که اضطراب آغاز می‌شود، ایمان پایان می‌یابد.» زندگی بر اساس ایمان برای غلبه بر نگرانی ضروری است.
مانع‌ها را کنار بگذار. در مسابقه مسیحی باید «هر بار اضافی و گناهی که به آسانی ما را می‌گیرد» را کنار بگذاریم (عبرانیان ۱۲:۱)، از جمله شک و نگرانی که به وعده‌های خدا بی‌احترامی می‌کند. ایمان سپر در برابر وسوسه‌های شیطان برای شک است.
به مسیح نگاه کن. عیسی نمونه نهایی ایمان است که رنج و مرگی غیرقابل تصور را به خاطر شادی پیش رو تحمل کرد. با دوختن چشمان به او، «نویسنده و کامل‌کننده ایمان»، دیدگاه خود را نسبت به مبارزاتمان می‌یابیم و نیروی پایداری بدون از دست دادن دل را می‌گیریم (عبرانیان ۱۲:۳-۴).

۷. بر حمایت دیگران (فرشتگان و مؤمنان) تکیه کن

ارواح خدمتگزار، فرستاده شده برای خدمت به خاطر کسانی که میراث نجات را به ارث خواهند برد.

کمک فرشتگان. خدا فرشتگانی را می‌فرستد تا به مؤمنان خدمت کنند و یاری‌های نادیدنی فراهم آورند. آن‌ها راهنمایی، تأمین، حفاظت، رهایی، تسهیل پاسخ به دعا و حتی خدمت در ملکوت آینده را بر عهده دارند. دانستن اینکه فرشتگان مراقب ما هستند می‌تواند اضطراب درباره خطرات جسمی را کاهش دهد.
هم‌نشینی و مراقبت متقابل. کلیسا بدنی است که اعضایش مسئول یکدیگرند و از هدایای روحانی برای تقویت متقابل بهره می‌برند. هم‌نشینی واقعی شامل:

• اعتراف به خطاها
• تحمل بارها
• دعا برای یکدیگر
• تشویق دل‌سردان (اضطرابی‌ها)
• کمک به ضعیفان
• صبر با افراد خسته‌کننده
• بازگرداندن کسانی که در گناه گرفتار شده‌اند
  محبت در عمل. محبت کلید خدمت مؤثر در کلیساست. خدمت فروتنانه و محبت‌آمیز به مؤمنان، از جمله برخورد کتاب‌مقدسی با «افراد مشکل‌دار» (گمراه، دل‌سرد، ضعیف، خسته‌کننده، شرور)، جامعه را تقویت و به افراد در غلبه بر اضطراب کمک می‌کند.

۸. در هر شرایطی صلح را پرورش ده

خداوند صلح خود، همواره به شما صلح عطا کند در هر حالتی.

صلح الهی. صلح خدا احساس شکننده‌ای وابسته به شرایط یا تلاش انسانی نیست؛ بلکه صفتی الهی و هدیه‌ای حاکم از «خداوند صلح» است. این اطمینان است که همه چیز میان ما و خدا خوب است و او با محبت کنترل امور را در دست دارد.
هدیه‌ای برای مؤمنان. این صلح به کسانی که به عیسی مسیح ایمان دارند داده می‌شود. برخلاف صلح کاذب شریران که از توهم ناشی می‌شود، صلح حقیقی فرزند فیض نجات است که مؤمنان را با شادی و صلح «در ایمان» پر می‌کند (رومیان ۱۵:۱۳).
همیشه در دسترس. صلح خدا «همواره» در دسترس است، اگرچه ممکن است به خاطر گناه، شک یا تمرکز بر امور دنیوی مختل شود. این صلح از طریق اطاعت، اعتماد به خدا در همه چیز، تحمل کار پالایش او، انجام نیکی و زندگی درست بر اساس کلام او بازسازی می‌شود.

۹. همه کارها را بدون شکایت انجام ده

همه چیز را بدون غر زدن و جدل انجام دهید تا بی‌عیب و بی‌گناه باشید، فرزندان خدا در میان نسلی کج‌رو و منحرف، که در میان آن‌ها چون چراغ‌هایی در جهان می‌درخشید و کلام حیات را محکم نگه می‌دارید.

شکایت گناه است. پولس مؤمنان را فرمان می‌دهد که همه کارها را «بدون غر زدن و جدل» انجام دهند. شکایت نشانه بی‌اعتمادی به اراده خدا و ناتوانی در تسلیم شدن به کنترل او بر شرایط است. این گناهی علیه خود خداست.
نارضایتی مسری است. شکایت بسیار مسری است و اثر ویرانگری دارد، همان‌طور که در مورد بنی‌اسرائیل در بیابان که به خاطر غر زدن هلاک شدند دیده می‌شود (اول قرنتیان ۱۰:۱۰). این نارضایتی سمی مسری است و می‌تواند به اضطراب گروهی منجر شود.
شاهدی نامتناسب است. مسیحی شکایت‌کننده شاهدی ناسازگار برای انجیل شادی، صلح و آرامش است. شخصیت بی‌عیب ما که از شکایت پاک است، به ما امکان می‌دهد چون چراغ‌هایی در «نسلی کج‌رو و منحرف» بدرخشیم و پیام «کلام حیات» را معتبر و جذاب کنیم.

۱۰. راز قناعت را بیاموز

نه اینکه از فقر سخن می‌گویم، زیرا یاد گرفته‌ام در هر حالتی قانع باشم.

قناعت آموختنی است. پولس می‌گوید که «یاد گرفته‌ام قانع باشم» که نشان می‌دهد این حالت خودکار نیست بلکه مهارتی است که از طریق تجربه و تکیه بر مسیح به دست می‌آید. این قناعت استقلال در مسیح است، نه بی‌تفاوتی رواقی‌گری.
اعتماد به تدبیر الهی. راز اصلی اعتماد به تدبیر حاکم خداست. پولس چه در فقر و چه در فراوانی قانع بود، به زمان‌بندی و ترتیب خدا اعتماد داشت که نیازهایش را بدون هراس یا دستکاری برآورده می‌کند.
با قدرت الهی حفظ می‌شود. قناعت از تجربه قدرت پایدارکننده مسیح می‌آید، به ویژه وقتی منابع خودمان تمام می‌شود. «توانستن همه چیز را در او که مرا قوت می‌بخشد» (فیلیپیان ۴:۱۳) اشاره به قدرت مسیح برای تحمل شرایط دشوار تا زمان تأمین خدا دارد.
تمرکز بر دیگران. قناعت واقعی همچنین با توجه به سلامت روحانی دیگران به جای نیازهای مادی شخصی مرتبط است. پولس از سخاوت فیلیپیان خوشحال بود نه برای سود خود، بلکه برای «سود روحانی که به حساب شما افزوده می‌شود»، با اطمینان از اینکه خدا نیازهایشان را جبران خواهد کرد (فیلیپیان ۴:۱۷-۱۹).

آخرین به‌روزرسانی:: June 8, 2025