Burnout

1. چرخه استرس را کامل کنید تا با خود استرس کنار بیایید

سلامتی یک حالت بودن نیست، بلکه یک حالت عمل است.

چرخه پاسخ استرس یک فرآیند فیزیولوژیکی است که بدن شما هنگام مواجهه با یک عامل استرس‌زا از آن عبور می‌کند. حتی پس از اینکه عامل استرس‌زا از بین رفت، بدن شما ممکن است هنوز در حالت پاسخ استرس باقی بماند. برای کامل کردن این چرخه و بازگشت به حالت آرامش، در فعالیت‌های زیر شرکت کنید:

• فعالیت بدنی (20-60 دقیقه در بیشتر روزها)
• تنفس عمیق و آرام
• تعامل اجتماعی مثبت
• خنده
• محبت (بغل کردن، بوسیدن)
• گریه
• ابراز خلاقیت

این فعالیت‌ها به بدن شما علامت می‌دهند که در امان هستید و تهدید از بین رفته است. به یاد داشته باشید، برخورد با عامل استرس‌زا (مانند مهلت کاری) با برخورد با خود استرس (حالت فیزیولوژیکی) متفاوت است. هر دو برای سلامتی کلی ضروری هستند.

2. از حل مسئله برنامه‌ریزی شده و ارزیابی مثبت برای مدیریت عوامل استرس‌زا استفاده کنید

ناامیدی زمانی رخ می‌دهد که پیشرفت ما به سمت یک هدف بیشتر از آنچه انتظار داریم، تلاش‌بر باشد.

حل مسئله برنامه‌ریزی شده شامل تحلیل مشکل، تهیه یک برنامه و اجرای آن است. این روش برای عوامل استرس‌زایی که می‌توانید کنترل کنید، بهترین کارایی را دارد. برای عوامل استرس‌زای غیرقابل کنترل، از ارزیابی مثبت استفاده کنید - به رسمیت شناختن اینکه دشواری‌ها فرصت‌هایی برای رشد و یادگیری هستند.

هنگام مواجهه با ناامیدی مداوم:

• تعریف مجدد پیروزی: اهداف تدریجی که به زودی، قطعی، مثبت، ملموس، خاص و شخصی هستند، تعیین کنید
• تعریف مجدد شکست: نتایج مثبت غیرمنتظره از شکست‌های ظاهری را شناسایی کنید
• بدانید کی باید کنار بکشید: هزینه‌ها و مزایای ادامه دادن در مقابل توقف را ارزیابی کنید

به یاد داشته باشید، پایداری همیشه فضیلت نیست. گاهی اوقات، کنار کشیدن استراتژیک بهترین انتخاب است.

3. با "چیزی بزرگ‌تر" خود ارتباط برقرار کنید تا معنا و هدف پیدا کنید

معنا پیدا نمی‌شود؛ بلکه ساخته می‌شود.

"چیزی بزرگ‌تر" شما منبع معنا در زندگی‌تان است. این می‌تواند باشد:

• اهداف بلندپروازانه که میراثی به جا می‌گذارند
• خدمت به الهی یا فراخوانی معنوی
• ارتباطات عاطفی و صمیمی با دیگران

برای پیدا کردن چیزی بزرگ‌تر خود:

• وصیت‌نامه یا خلاصه زندگی خود را بنویسید
• از دوستان نزدیک بخواهید "شما واقعی" را توصیف کنند
• لحظاتی را به یاد بیاورید که احساس شدید معنا یا هدف داشتید

ارتباط با چیزی بزرگ‌تر به شما احساس ارتباط با چیزی فراتر از خودتان می‌دهد و به شما کمک می‌کند در زمان‌های خوب شکوفا شوید و در زمان‌های دشوار کنار بیایید. این درباره پیدا کردن معنا در انتهای سفر نیست، بلکه درباره حفظ آن در طول سفر است.

4. پدرسالاری و سندرم انسان‌دهنده را شناسایی و مقاومت کنید

وقتی شکسته‌اید، به رختخواب بروید.

پدرسالاری سیستمی است که به طور سیستماتیک مردان را در موقعیت برتر و زنان را در موقعیت پایین‌تر قرار می‌دهد. این سیستم به اشکال مختلفی بروز می‌کند:

• زن‌ستیزی صریح
• خشونت جنسی و رابطه‌ای
• فشارهای تصویر بدنی
• زمان و فرصت‌های نابرابر برای صحبت کردن

سندرم انسان‌دهنده باور به این است که برخی افراد (معمولاً زنان) وظیفه اخلاقی دارند که زمان، توجه و بدن خود را به دیگران بدهند. شناسایی این سیستم‌ها به شما این امکان را می‌دهد که:

• چرخه را هنگام مواجهه با عوامل استرس‌زای پدرسالار کامل کنید
• با عمل کردن، "یادگیری ناتوانی" را تمرین کنید
• با چیزی بزرگ‌تر خود ارتباط برقرار کنید تا سندرم انسان‌دهنده را درمان کنید

به یاد داشته باشید، شما بی‌عدالتی را تصور نمی‌کنید - بازی به نفع آنها تنظیم شده است. به رسمیت شناختن این موضوع اولین قدم برای تغییر آن است.

5. با چالش کشیدن مجتمع صنعتی بیکینی و تمرین پذیرش بدن

ما نمی‌گوییم که "زیبا" آن چیزی است که بدن شما باید باشد؛ ما می‌گوییم زیبا آن چیزی است که بدن شما در حال حاضر هست.

مجتمع صنعتی بیکینی (BIC) سیستمی است که با تعیین استانداردهای زیبایی غیرقابل دستیابی و فروش راه‌حل‌های ناکارآمد سود می‌برد. برای مقاومت در برابر این سیستم:

1. "پذیرش بی‌نظمی" را تمرین کنید: افکار متضاد درباره بدن خود را با مهربانی بپذیرید
2. "زیبایی جدید" را در آغوش بگیرید: زیبایی را به شرایط خود تعریف کنید
3. همه را به عنوان "زیبایی جدید" ببینید: قضاوت‌های خود درباره بدن دیگران را به چالش بکشید
4. به نیازهای بدن خود گوش دهید: از خود بپرسید "چه نیازی داری؟" به جای انتقاد از ظاهر آن

به یاد داشته باشید، وزن و سلامتی یکسان نیستند. جدول BMI و بسیاری از توصیه‌های "سلامتی" تحت تأثیر BIC هستند، نه شواهد علمی. بر رفتارهایی تمرکز کنید که واقعاً به بهبود سلامتی شما کمک می‌کنند، نه استانداردهای ظاهری دلخواه.

6. ارتباطات اجتماعی را پرورش دهید تا به سلامتی خود تغذیه کنید

ارتباط - با دوستان، خانواده، حیوانات خانگی، الهی و غیره - به اندازه غذا و آب ضروری است.

ارتباط اجتماعی یک نیاز اساسی انسانی است. این ارتباطات وضعیت‌های فیزیولوژیکی ما را تنظیم می‌کند و به اندازه خواب یا تغذیه بر سلامتی ما تأثیر می‌گذارد. برای ایجاد ارتباطات مغذی:

1. اعتماد بسازید: از خود بپرسید، "آیا برای من هستید؟" درباره روابط خود
2. "دانش متصل" را تمرین کنید: سعی کنید دیدگاه‌های دیگران را در زمینه آنها درک کنید
3. "حباب عشق" ایجاد کنید: اعتماد متقابل و دانش متصل را با دیگران به اشتراک بگذارید
4. در فعالیت‌های "اُبر-حباب" شرکت کنید: در فعالیت‌های گروهی همزمان مانند آواز خواندن یا رقصیدن شرکت کنید

نشانه‌هایی را که نشان می‌دهند به ارتباط نیاز دارید، شناسایی کنید، مانند احساس گازگرفتگی، "کافی نبودن"، غمگینی یا خشم. اینها اشکالی از تنهایی هستند که نیاز به ارتباط با دیگران را نشان می‌دهند.

7. استراحت و خواب را در اولویت قرار دهید تا قوی‌تر شوید

فقط به این دلیل که با یک عامل استرس‌زا کنار آمده‌اید، به این معنا نیست که با خود استرس کنار آمده‌اید.

استراحت ضروری است برای بهبودی فیزیکی و ذهنی، خلاقیت و سلامتی کلی. هدف این است که حدود 42% از زمان خود (10 ساعت در روز) را به فعالیت‌های استراحت اختصاص دهید:

• 7-9 ساعت خواب
• 20-30 دقیقه گفتگوی کاهش‌دهنده استرس
• 30 دقیقه فعالیت بدنی
• 30 دقیقه غذا خوردن با ذهن آگاهی
• 30 دقیقه زمان "حالت پیش‌فرض" (افکار آزاد، خیال‌پردازی)

به یاد داشته باشید، استراحت به معنای بیکاری نیست. این برای پردازش اطلاعات توسط مغز و ترمیم بدن ضروری است. در برابر پیام فرهنگی که خستگی فضیلت است، مقاومت کنید. سلامتی و بهره‌وری شما به استراحت کافی بستگی دارد.

8. خودرحمی را تمرین کنید تا بر انتقاد سخت از خود غلبه کنید

مراقبت از خودم خودخواهی نیست، بلکه حفظ خود است و این یک عمل جنگ سیاسی است.

بسیاری از ما یک منتقد درونی سخت داریم که آن را "زن دیوانه در اتاق زیر شیروانی" می‌نامیم. برای پرورش خودرحمی:

1. با زن دیوانه‌تان دوست شوید: انتقاد از خود را شخصی‌سازی کنید و با مهربانی با آن ارتباط برقرار کنید
2. "برگردید و به عجیب نگاه کنید": فاصله مشاهده‌ای از افکار و احساسات خود را تمرین کنید
3. شکرگزاری را تمرین کنید: بر شکرگزاری برای آنچه دارید و شکرگزاری برای چگونگی پیشامدها تمرکز کنید

خودرحمی ممکن است دشوار به نظر برسد زیرا:

• ما از دست دادن انگیزه بدون انتقاد از خود می‌ترسیم (این درست نیست)
• بهبودی می‌تواند ناراحت‌کننده باشد
• قوی‌تر شدن می‌تواند ترسناک باشد

به یاد داشته باشید، خودرحمی به معنای نادیده گرفتن مشکلات یا اجتناب از رشد نیست. بلکه به معنای رفتار با خود با همان مهربانی است که به یک دوست ارائه می‌دهید، که در نهایت به شما کمک می‌کند قوی‌تر و مقاوم‌تر شوید.

آخرین به‌روزرسانی:: September 29, 2024