Out of Your Mind

1. واقعیت یک بازی کیهانی قایم‌موشک است

شما انرژی اولیه‌ی جهان هستید که هنوز در حال تکامل است.

جهان به عنوان بازی. ماهیت بنیادی واقعیت یک بازی بزرگ کیهانی است که در آن خود نهایی (برهمن در فلسفه‌ی هندو) تظاهر می‌کند که همه‌ی ما و همه چیز در وجود هستیم. این بازی قایم‌موشک به خود اجازه می‌دهد تا خود را به بی‌نهایت روش تجربه کند و توهم جدایی و فردیت را ایجاد کند.

چرخه‌های آفرینش و انحلال. در کیهان‌شناسی هندو، این بازی در چرخه‌های وسیعی به نام کالپاها اجرا می‌شود که هر یک میلیون‌ها سال طول می‌کشد. در طول این چرخه‌ها، جهان ظاهر می‌شود (مانوانتارا) و سپس به خود بازمی‌گردد (پرالایا). این مفهوم دیدگاه خطی ما از زمان را به چالش می‌کشد و نشان می‌دهد که وجود چرخه‌ای و به طور ابدی تکرار شونده است.

پیامدها برای هویت شخصی. درک واقعیت به عنوان یک بازی کیهانی ما را دعوت می‌کند تا حس خود را بازنگری کنیم. ما موجودات جداگانه نیستیم، بلکه تجلیاتی از یک واقعیت زیرین هستیم. این دیدگاه می‌تواند به تغییری عمیق در نحوه‌ی ارتباط ما با خود، دیگران و جهان اطرافمان منجر شود.

2. ایگو یک توهم است، اما توهمی ضروری

ایگو چیزی جز تمرکز توجه آگاهانه نیست.

ایگو به عنوان یک ساختار اجتماعی. ایگو، حس خود فردی ما، یک داستان مفید است که برای ارتباط و تعامل اجتماعی ایجاد شده است. این یک مفهوم انتزاعی است، مانند یک ساعت یا یک اینچ، که ما آن را به عنوان واقعی و فیزیکی تلقی می‌کنیم.

محدودیت‌های آگاهی ایگو. دیدگاه ایگو-محور ما از واقعیت بسیار انتخابی و محدود است. این بر جنبه‌های خاصی از تجربه تمرکز می‌کند و دیگران را نادیده می‌گیرد، و تصویری ناقص و اغلب تحریف‌شده از واقعیت ایجاد می‌کند.

• ایگو مانند راداری بر روی یک کشتی است - یک مشکل‌گشا، نه کل کشتی
• ما اغلب ایگو را با خود واقعی‌مان اشتباه می‌گیریم، که منجر به اضطراب و رنج می‌شود
• فراتر رفتن از ایگو به معنای نابود کردن آن نیست، بلکه شناخت نقش مناسب آن است

3. رنج از وابستگی و مقاومت در برابر تغییر ناشی می‌شود

شما نمی‌توانید سیاه را بشناسید مگر اینکه سفید را بشناسید، و نمی‌توانید سفید را بشناسید بدون اینکه سیاه را بشناسید.

ماهیت دوکه. در بودیسم، رنج (دوکه) به عنوان بخشی ذاتی از وجود دیده می‌شود که از وابستگی ما به چیزهای ناپایدار و مقاومت ما در برابر طبیعت همیشه در حال تغییر واقعیت ناشی می‌شود.

وابستگی متقابل اضداد. واتس تأکید می‌کند که همه تجربیات و مفاهیم در رابطه با اضدادشان وجود دارند. لذت نمی‌تواند بدون درد وجود داشته باشد، زندگی بدون مرگ. با چسبیدن به یک طرف این قطبیت‌ها، ما برای خود رنج ایجاد می‌کنیم.

• وابستگی منجر به ترس از از دست دادن و تغییر می‌شود
• مقاومت در برابر تغییر تنش و اضطراب ایجاد می‌کند
• پذیرش طبیعت گذرا همه چیز می‌تواند به آرامش و رضایت بیشتر منجر شود

4. رهایی از درک طبیعت واقعی ما ناشی می‌شود

اگر ببینید که شما همه‌ی خود هستید، می‌توانید با آن همراه شوید - می‌توانید در زندگی درگیر شوید و عاشق شوید و با انواع چیزها درگیر شوید.

بیداری به خود واقعی ما. رهایی، یا روشن‌بینی، از درک این که عمیق‌ترین طبیعت ما ایگو نیست، بلکه واقعیت زیرینی است که به همه وجود می‌دهد، ناشی می‌شود. این درک اغلب به عنوان "بیدار شدن" از خواب جدایی توصیف می‌شود.

غیر دوگانگی و ارتباط متقابل. تجربه رهایی شامل شناخت وحدت بنیادی همه چیزها است. ما از جهان جدا نیستیم، بلکه به طور عمیق با همه چیز در وجود مرتبط هستیم.

• رهایی به معنای فرار از جهان نیست، بلکه به طور کامل در آغوش گرفتن آن است
• درک طبیعت واقعی ما به ما اجازه می‌دهد تا به طور کامل‌تر و با شادی بیشتری در زندگی شرکت کنیم
• این درک به همدلی طبیعی برای همه موجودات منجر می‌شود

5. مدیتیشن و ذهن‌آگاهی ابزارهایی برای بیداری هستند

مدیتیشن اتلاف کامل زمان است.

هدف مدیتیشن. برخلاف باور عمومی، هدف مدیتیشن دستیابی به حالت خاصی از ذهن یا بهبود خود نیست. بلکه، راهی برای دیدن از طریق توهم خود جدا و شناخت طبیعت واقعی ما است.

ذهن‌آگاهی در زندگی روزمره. واتس تأکید می‌کند که مدیتیشن فقط یک تمرین رسمی نیست، بلکه راهی برای آوردن آگاهی به همه جنبه‌های زندگی است. با حضور کامل در هر لحظه، می‌توانیم از الگوهای عادی تفکر و رفتار خود عبور کنیم.

• مدیتیشن به ما کمک می‌کند تا افکار و احساسات خود را بدون گرفتار شدن در آن‌ها مشاهده کنیم
• ذهن‌آگاهی به ما اجازه می‌دهد تا زندگی را به طور مستقیم‌تر تجربه کنیم، بدون فیلتر مفاهیم و قضاوت‌ها
• تمرین منظم می‌تواند به تغییری عمیق در درک ما از واقعیت منجر شود

6. فلسفه‌های شرقی دیدگاه‌های جایگزینی درباره وجود ارائه می‌دهند

بودیسم انگشتی است که به ماه اشاره می‌کند - انگشت را با ماه اشتباه نگیرید.

فراتر از پارادایم‌های غربی. فلسفه‌های شرقی مانند بودیسم و هندوئیسم راه‌های کاملاً متفاوتی برای درک واقعیت، آگاهی و طبیعت خود ارائه می‌دهند. این دیدگاه‌ها می‌توانند به ما کمک کنند تا از مفاهیم و باورهای محدودکننده غربی رها شویم.

درک غیرمفهومی. بسیاری از سنت‌های شرقی بر تجربه مستقیم به جای درک فکری تأکید دارند. آن‌ها از روش‌هایی مانند کوآن‌ها، پارادوکس‌ها و مدیتیشن استفاده می‌کنند تا فراتر از مفاهیم به درک مستقیم حقیقت اشاره کنند.

فلسفه‌های شرقی اغلب بر:

• غیر دوگانگی (ارتباط متقابل همه چیزها)
• ناپایداری (طبیعت همیشه در حال تغییر واقعیت)
• تهی بودن (عدم وجود ذاتی در پدیده‌ها)
  تأکید دارند
• این ایده‌ها روش‌های متعارف تفکر و درک ما را به چالش می‌کشند

7. لحظه‌ی حال دروازه‌ای به ابدیت است

این لحظه - همین حالا - ابدیت است.

توهم زمان. واتس استدلال می‌کند که درک متعارف ما از زمان به عنوان یک پیشرفت خطی از گذشته به آینده یک توهم است. در واقعیت، همه چیز در حال ابدی اتفاق می‌افتد.

تجربه بی‌زمانی. با ورود کامل به لحظه‌ی حال، می‌توانیم به بعد بی‌زمانی وجود دست یابیم. این تجربه بی‌زمانی اغلب به عنوان طعمی از ابدیت یا نیروانا توصیف می‌شود.

• گذشته و آینده فقط به عنوان مفاهیمی در حال حاضر وجود دارند
• تمرکز بر لحظه‌ی حال می‌تواند ما را از اضطراب درباره گذشته یا آینده آزاد کند
• درک طبیعت ابدی حال می‌تواند به حس عمیقی از آرامش و آزادی منجر شود

8. بازیگوشی و شوخ‌طبعی برای رشد معنوی ضروری هستند

خود - آتمان، برهمن - برای سرگرمی وجود دارد.

سبکی در معنویت. واتس بر اهمیت بازیگوشی و شوخ‌طبعی در تمرین معنوی تأکید می‌کند. جدی گرفتن بیش از حد چیزها می‌تواند در واقع رشد و درک ما را مختل کند.

شوخی کیهانی. درک طبیعت توهمی خود جدا و طبیعت بازیگوش واقعیت می‌تواند به حس عمیقی از شوخ‌طبعی منجر شود. ما شروع به دیدن شوخی کیهانی می‌کنیم و به وضعیت خود می‌خندیم.

• شوخ‌طبعی به ما کمک می‌کند تا خود را بیش از حد جدی نگیریم
• بازیگوشی به ما اجازه می‌دهد تا ایده‌های معنوی را بدون گرفتار شدن در باورهای سخت کاوش کنیم
• خنده می‌تواند نشانه‌ای از بینش معنوی و رهایی باشد

9. جامعه اغلب با کسانی که خرد متعارف را به چالش می‌کشند مقاومت می‌کند

پادشاهان خردمند دلقک‌های دربار را نگه می‌دارند - دلقک به پادشاه یادآوری می‌کند که او خواهد مرد، که او فانی است.

نقش بیگانگان. در طول تاریخ، جوامع همواره از کسانی که خرد متعارف را به چالش می‌کشند ترسیده و به آن‌ها نیاز داشته‌اند. این بیگانگان، چه عارفان، فیلسوفان یا هنرمندان، نقش مهمی در گسترش مرزهای درک انسانی ایفا می‌کنند.

مقاومت در برابر ایده‌های جدید. واتس اشاره می‌کند که بینش‌های جدید معنوی یا فلسفی اغلب با مقاومت از سوی نهادها و سیستم‌های اعتقادی مستقر مواجه می‌شوند. این مقاومت اغلب ریشه در ترس و تمایل به حفظ وضعیت موجود دارد.

• بیگانگان به عنوان یادآوری از حقایقی که جامعه اغلب سعی در نادیده گرفتن آن‌ها دارد عمل می‌کنند
• به چالش کشیدن خرد متعارف می‌تواند به رشد شخصی و جمعی منجر شود
• نوآوری واقعی اغلب از کسانی می‌آید که مایل به فکر کردن خارج از هنجارهای اجتماعی هستند

10. درک واقعی از کلمات و مفاهیم فراتر می‌رود

شما نمی‌توانید آن را بگیرید و نمی‌توانید از آن خلاص شوید، و در ناتوانی در گرفتن آن، آن را می‌گیرید.

محدودیت‌های زبان. واتس تأکید می‌کند که واقعیت نهایی نمی‌تواند به طور کافی در کلمات توصیف شود یا توسط مفاهیم به دام افتد. زبان و تفکر ابزارهایی هستند که می‌توانند به حقیقت اشاره کنند، اما خود حقیقت نیستند.

تجربه مستقیم. درک واقعی از تجربه مستقیم به جای دانش فکری ناشی می‌شود. به همین دلیل است که بسیاری از سنت‌های معنوی بر تمرین‌هایی مانند مدیتیشن که آگاهی مستقیم را پرورش می‌دهند تأکید دارند.

• کلمات و مفاهیم مانند انگشتانی هستند که به ماه اشاره می‌کنند، نه خود ماه
• درک فکری به تنهایی برای تحقق عمیق معنوی کافی نیست
• پارادوکس‌ها و کوآن‌ها اغلب برای اشاره به فراتر از تفکر مفهومی استفاده می‌شوند
• سکوت و تجربه مستقیم می‌توانند حقایقی را که کلمات نمی‌توانند بیان کنند منتقل کنند

آخرین به‌روزرسانی:: August 27, 2024