The Christian Life

۱. حقیقت خداوندی، زندگی مسیحی را تغذیه می‌کند

اعتقاد به اینکه آموزه‌های مسیحی برای زندگی مسیحی اهمیت دارد، یکی از مهم‌ترین نقاط رشد در زندگی مسیحی است.

آموزه و عمل. زندگی مسیحی تنها به انجام کارهای خوب محدود نمی‌شود؛ بلکه ریشه در درک حقیقت خداوند دارد. آموزه، که اغلب به‌عنوان مفهومی انتزاعی دیده می‌شود، اساس زندگی عملی مسیحی است. کتاب مقدس تأکید می‌کند که نحوه تفکر ما به‌طور مستقیم بر نحوه زندگی‌مان تأثیر می‌گذارد. خود عیسی نیز آموزه را برای تجهیز پیروانش به‌منظور زندگی روزمره آموزش داد، نه فقط برای درک علمی.

نمونه‌های کتاب مقدسی. موعظه عیسی بر کوه یک موعظه آموزه‌ای است که درباره‌ی طبیعت و روش‌های خداوند به‌عنوان مبنای رفتار عملی آموزش می‌دهد. نامه‌های پولس بارها می‌پرسند: «آیا نمی‌دانید؟» که بر اهمیت درک حقایق اساسی مسیحی تأکید می‌کند. زندگی مسیحیان تأثیرگذار در طول تاریخ نشان می‌دهد که کسانی که بیشترین تأثیر عملی را داشته‌اند، همچنین دانش‌آموزان آموزه‌های مسیحی بوده‌اند.

کاربرد عملی. ما باید واکنش شخصی خود را به آموزه بازنگری کنیم و آن را در تجربه روحانی خود ادغام کنیم. آموزه نه غیرعملی است و نه بی‌فایده؛ بلکه اساس ثبات و رحمت در زندگی ماست. هرچه بیشتر رحمت‌های خداوند را درک کنیم، بیشتر برای مسیح زندگی خواهیم کرد.

۲. گناه تصویر خدا را تحریف می‌کند و نیاز به نجات را ایجاب می‌کند

حقیقت ساده این است که دانش صحیح از گناه در ریشه تمام مسیحیت نجات‌بخش قرار دارد.

تصویر مخدوش. انسان در تصویر خدا آفریده شده است، به‌منظور انعکاس شخصیت مقدس او و سلطه بر آفرینش. اما گناه این تصویر را مخدوش کرده و روابط ما را با خدا، دیگران و خودمان تحریف کرده است. به‌جای اینکه جلال خدا را منعکس کنیم، اغلب عکس آن را نشان می‌دهیم.

عواقب گناه. گناه ما را تحت سلطه گناه و مرگ قرار داده و ما را ناتوان از رهایی می‌کند. ما در برابر خدا گناهکار هستیم و با خشم او مواجه‌ایم و تحت تأثیر شیطان قرار داریم. این وضعیت نیاز مبرم ما به نجات را برجسته می‌کند.

پاسخ انجیل. انجیل نیاز ما را با ارائه بازآفرینی در مسیح برآورده می‌کند و تصویر خدا را بازمی‌گرداند. ما را از سلطه گناه رها می‌کند، از قدرت شیطان نجات می‌دهد و از خشم خدا نجات می‌بخشد. مسیح به‌عنوان آدم دوم آمد تا آنچه را که در اولی گم شده بود، جبران کند و نجاتی را ارائه دهد که ما را شبیه مسیح می‌سازد.

۳. رحمت خداوند پیرو یک طرح الهی است

باور به اینکه خداوند یک خداوند برنامه‌ریز است، برای تمام تفکر مسیحی بنیادی است.

هدف خداوند. خداوند بر اساس یک طرح عمل می‌کند، نه به‌طور تصادفی. این طرح منبعی از تشویق بزرگ است و به ما اطمینان می‌دهد که هیچ چیزی از هدف کلی او خارج نیست. حتی شرایط زندگی ما نیز برای برکت ما استفاده می‌شود و با هم کار می‌کنند تا ما را شبیه مسیح بسازند.

چارچوب کتاب مقدسی. رومیان ۲۸-۳۰:۸ طرح نجات را ترسیم می‌کند: پیش‌دانش، مقدر کردن، دعوت، توجیه و جلال. افسسیان ۳:۱-۱۴ تأکید می‌کند که تمام برکات روحانی در مسیح برای ماست. یوحنا ۱۲-۱۳:۱ بر تولد جدید به‌عنوان آغاز تجربه شخصی ما از طرح خدا تأکید می‌کند.

پیامدهای عملی. درک طرح خداوند به تواضع منجر می‌شود، زیرا عمق محبت او را درک می‌کنیم. همچنین اطمینان می‌آورد، زیرا می‌بینیم نجات ما در مسیح امن است. در نهایت، به پرستش منجر می‌شود، زیرا خدا را برای اهداف بزرگش ستایش می‌کنیم.

۴. دعوت خداوند آغازگر زندگی مسیحی است

ما مسیحی شدیم زیرا خداوند ما را دعوت کرد.

فراخوان الهی. تبدیل شدن به یک مسیحی با دعوت خداوند آغاز می‌شود، دعوتی برای شناخت او. این دعوت تنها یک دعوت عمومی نیست، بلکه یک خطاب شخصی از شبان به گوسفندانش است. کسانی که از گناه خود آگاهند، صدای مسیح را «می‌شنوند»، در حالی که دیگران ناشنوا می‌مانند.

ریشه‌های عهد عتیق. در عهد عتیق، دعوت خداوند هم یک فراخوان و هم یک عمل خلاقانه است که مردم خود را به وجود می‌آورد. اما همچنین شامل دعوتی است که اغلب رد می‌شود. این تنش بین دعوت قدرتمند خدا و رد انسان در عهد جدید ادامه دارد.

دعوت عمومی و مؤثر. دعوت عمومی خداوند از طریق آفرینش و انجیل است، اما دعوت مؤثر او یک فراخوان شخصی و قدرتمند است که زندگی جدیدی به ارمغان می‌آورد. این دعوت از طرف پدر، با قدرت روح‌القدس و به‌وسیله رحمت، به سوی تقدس و بهشت هدایت می‌کند.

۵. conviction of Sin Precedes True Faith

روح‌القدس ما را از گناه متهم می‌کند تا ما را به مسیح برساند.

بیداری به نیاز. دعوت خداوند اغلب ما را به نیاز روحانی‌مان بیدار می‌کند و حس وحشت از وضعیت‌مان در برابر خدا را به ارمغان می‌آورد. این conviction of sin یک مرحله ضروری در زندگی مسیحی است که گناه و ناتوانی ما را نمایان می‌کند. این چیزی نیست که ما ایجاد کنیم، بلکه یک کار روح‌القدس است.

خدمت روح‌القدس. روح‌القدس جهان را از گناه، عدالت و داوری متهم می‌کند. او بی‌باوری ما را نمایان می‌کند، عدالت مسیح را آشکار می‌سازد و داوری شیطان را نشان می‌دهد. این متهم کردن به تغییر تفکر ما منجر می‌شود، جایی که ما گناه خود و بی‌گناهی مسیح را می‌بینیم.

هدف متهم کردن. متهم کردن هدفی در خود ندارد، بلکه وسیله‌ای است برای رساندن ما به مسیح. این تواضع را تولید می‌کند، زیرا ما در برابر خدا خاموش می‌شویم و شکرگزاری را به ارمغان می‌آورد، زیرا اندازه رحمت او را درک می‌کنیم. عمق متهم کردن متفاوت است، اما هدف آن همیشه کشاندن ما به ایمان است.

۶. تولد دوباره: یک تولد الهی

تولد جدید چیزی نیست که ما بتوانیم انجام دهیم.

آفرینش جدید. تولد دوباره یا regeneration، یک اعطای بنیادی زندگی جدید توسط خداست. این در کتاب مقدس از طریق تصاویری از تولد، آفرینش و قیامت توصیف می‌شود. این چیزی نیست که ما بتوانیم خودمان به‌دست آوریم، بلکه یک عمل الهی است که ما دریافت‌کنندگان آن هستیم.

ضرورت تولد جدید. عیسی تأکید کرد که تولد دوباره برای دیدن و ورود به پادشاهی خدا ضروری است. این به این دلیل است که طبیعت انسانی ناتوان از تولید زندگی روحانی است و ما نسبت به واقعیت‌های روحانی کور هستیم. تنها یک کار روح می‌تواند ما را به پادشاهی روح برساند.

ماهیت تولد دوباره. تولد جدید آسمانی در منشاء، به‌طور sovereign اعطا شده و کاملاً دگرگون‌کننده است. این ذهن را روشن می‌کند، دل را پاک می‌سازد، خواسته‌ها را تجدید می‌کند و زندگی جدیدی را آغاز می‌کند. این یک معجزه رحمت است که ما را فرزندان خدا می‌سازد.

۷. ایمان: پل به مسیح

ایمان یک واژه بزرگ کتاب مقدسی است، اما متأسفانه، ارزش آن توسط زبان مذهبی به‌طور کلی تصرف شده است.

بیش از یک باور. ایمان تنها یک تأیید ذهنی نیست، بلکه یک اعتماد زنده و شخصی به مسیح است. این شامل دانش از خدا، تأیید حقیقت درباره مسیح و تسلیم کامل زندگی‌مان به اوست. این یک چیز پرهزینه است که ما را ملزم می‌کند همه چیز را برای او رها کنیم.

ریشه‌های عهد عتیق. در عهد عتیق، ایمان از طریق اعتماد و اطاعت به کلام خدا ابراز می‌شود. این یک اعتماد رو به جلو به وعده‌های خداست که در مسیح تحقق می‌یابد. عبرانیان ۱۱ ایمان قهرمانان عهد عتیق را برجسته می‌کند.

تأکید عهد جدید. در عهد جدید، ایمان وسیله‌ای است که ما از طریق آن مسیح و تمام برکات زندگی مسیحی را دریافت می‌کنیم. این یک هدیه از رحمت خداست و نه چیزی که ما بتوانیم خودمان تولید کنیم. این ابزاری است که ما را به مسیح متصل می‌کند.

۸. توبه: بازگشت به خدا

توبه به‌سوی زندگی یک رحمت نجات‌بخش است که در آن یک گناهکار، از حس واقعی گناه خود و درک رحمت خدا در مسیح، با اندوه و نفرت از گناه خود، از آن به‌سوی خدا بازمی‌گردد و با هدف کامل و تلاش برای اطاعت جدید، به او روی می‌آورد.

بیش از پشیمانی. توبه تنها احساس پشیمانی از گناهان نیست، بلکه یک بازگشت از آن‌ها و به‌سوی خداست. این شامل حس شرم، تواضع، اندوه و تنفر از گناه است. این یک تغییر جهت است، یک بازگشت به خدا.

نگاه عهد عتیق. در عهد عتیق، توبه با ابرازهای خارجی اندوه و بازگشت به عهد خدا مرتبط است. پیامبران بر نیاز به توبه درونی، نه فقط بیرونی، تأکید کردند. این یک بازگشت به خدا در معنای روحانی و اخلاقی است.

درک عهد جدید. توبه واقعی بر اساس درک رحمت خدا در مسیح است. این یک هدیه از انجیل، یک کار رحمت است که ما را به زندگی جدیدی می‌کشاند. این یک فرایند مداوم است، نه فقط یک رویداد یک‌باره.

۹. توجیه: اعلام نیکو بودن توسط خدا

جلال انجیل این است که خداوند مسیحیان را در عین گناهشان به‌درستی مرتبط با خود اعلام کرده است.

اعلام قانونی. توجیه یک اصطلاح قانونی است که به معنای اعلام نیکو بودن در نظر خداست. این به معنای نیکو کردن ما نیست، بلکه به معنای اعلام نیکو بودن ما از طریق اعلام است. این مخالف محکومیت است، یک حکم الهی که وضعیت ما را در برابر خدا تغییر می‌دهد.

پایه توجیه. خداوند ما را بر اساس اعمال یا شخصیت‌مان توجیه نمی‌کند، بلکه بر اساس کار مسیح. اطاعت کامل و مرگ قربانی مسیح، مبنای توجیه ماست. او گناه ما را بر دوش کشید تا ما نیکو اعلام شویم.

فقط با ایمان. توجیه از طریق ایمان دریافت می‌شود، نه از طریق اعمال. ایمان ابزاری است که ما از طریق آن رحمت خدا و نیکویی مسیح را دریافت می‌کنیم. این یک هدیه از خداست و نه چیزی که ما به‌دست آوریم. این یک هدیه رایگان و بدون شایستگی است.

۱۰. فرزندخواندگی: تبدیل به فرزندان محبوب خدا

خداوند ما را نه تنها از آنچه که به‌طور طبیعی هستیم به آنچه که آدم در باغ عدن بود، بلکه به آنچه که آدم باید در حضور خدا می‌شد و اگر در اطاعت پایدار می‌ماند، می‌شد، بالا می‌برد.

بیش از توجیه. فرزندخواندگی همانند توجیه یا تولد دوباره نیست. این یک امتیاز متمایز است که ما را به خانواده خدا به‌عنوان فرزندان محبوب او وارد می‌کند. این یک هدیه است که به ما وضعیت و طبیعت جدیدی می‌دهد.

زمینه حقوقی روم. مفهوم فرزندخواندگی احتمالاً از حقوق روم گرفته شده است، جایی که به منافع به‌دست‌آورنده مربوط می‌شود. این به ما یادآوری می‌کند که فرزندخواندگی ما در نهایت برای جلال خداست. این بازگرداندن تصویر خدا در ماست.

روح فرزندخواندگی. روح‌القدس روح فرزندخواندگی است که به ما حس تعلق به خانواده خدا را می‌دهد. او ما را هدایت می‌کند، به ما امکان می‌دهد که «آبای، پدر» را فریاد بزنیم و به فرزندی ما شهادت می‌دهد. این یک تولد آسمانی است که ما را بخشی از خانواده خدا می‌سازد.

۱۱. اتحاد با مسیح: هسته زندگی مسیحی

از ابتدا تا انتها تمام برکات در مسیح برای ماست.

حقیقت مرکزی. اتحاد با مسیح یک آموزه اصلی است، بنیاد تمام تجربه‌های روحانی و برکات. این به‌عنوان «در مسیح» و مسیح «در» مؤمن توصیف می‌شود. این یک راز است که در انجیل آشکار شده است.

ریشه‌های عهد عتیق. ایده اتحاد و همبستگی در عهد عتیق ریشه دارد، به‌ویژه در رابطه پیمانی بین خدا و قومش. مفهوم شخصیت نماینده نیز نقش دارد.

ماهیت اتحاد. اتحاد با مسیح فدرال، جسمانی، از طریق ایمان، روحانی، گسترده و یک اتحاد زندگی است. این یک پیوندی است که خداوند ایجاد کرده است، که در آن ما در زندگی، مرگ و قیامت مسیح شریک هستیم. این منبع تمام برکات ماست.

۱۲. انتخاب: انتخاب و محبت حاکم خدا

زیرا کسانی که خدا پیش‌دانسته است، همچنین مقدر کرده است که به شکل پسرش درآیند، تا او نخستین‌زاده در میان برادران بسیاری باشد.

هدف ابدی. انتخاب و مقدر کردن درباره اهداف ابدی خدا برای قومش است. انتخاب، انتخاب خدا از قومش است و مقدر کردن، سرنوشت الهی آن‌هاست. این منبعی از شادی و تشویق است.

تأکید عهد عتیق. در عهد عتیق، انتخاب خدا از اسرائیل یک موضوع مرکزی است. این یک عمل حاکمانه از محبت است که بر اساس شایستگی نیست. پیامبران بر این تأکید کردند که اسرائیل برای خدمت انتخاب شده است، نه برای جلال خود.

آموزش عهد جدید. عیسی آموزش داد که اراده پدر مبنای نجات است. پولس تأکید کرد که انتخاب خدا بنیاد تجربه مسیحی ماست. انتخاب منبعی از جنجال نیست، بلکه دلیلی برای ستایش است.

۱۳. سلطه گناه پایان یافته: آزادی در مسیح

ما به گناه مرده‌ایم؛ چگونه می‌توانیم دیگر در آن زندگی کنیم؟

تغییر رادیکال. تولد جدید تغییر رادیکالی در رابطه ما با گناه به ارمغان می‌آورد. ما به گناه مرده‌ایم، به این معنا که سلطه آن بر ما شکسته شده است. ما دیگر برده گناه نیستیم، هرچند که هنوز در ما باقی است.

اتحاد با مسیح. مرگ ما به گناه از طریق اتحاد با مسیح محقق می‌شود. ما در مرگ و قیامت او تعمید یافته‌ایم و در پیروزی او بر گناه شریک هستیم. این اتحاد به این معناست که ما دیگر تحت سلطه گناه نیستیم.

پیامدهای عملی. این حقیقت پیامدهای عملی برای زندگی روزمره ما دارد. ما باید به‌عنوان کسانی که از گناه آزاد شده‌اند زندگی کنیم و اجازه ندهیم که در بدن ما سلطنت کند. ما باید در نوید زندگی جدیدی که در مسیح داریم زندگی کنیم.

۱۴. درگیری‌های مسیحی: یک نبرد ضروری

زندگی مسیحی تنها لبخند نیست؛ اما همچنین تمام اشک‌ها نیز نیست.

دوره موقت. زندگی مسیحی بین آمدن اول و دوم مسیح زندگی می‌شود. این زمانی است برای پیروزی و درگیری، زیرا ما برکات نجات را تجربه می‌کنیم در حالی که هنوز در برابر گناه می‌جنگیم. ما در «بین زمان‌ها» زندگی می‌کنیم.

منابع درگیری. مسیحی با درگیری از سه منبع مواجه است: جهان، نفس و شیطان. جهان سعی می‌کند ما را به ارزش‌های خود conform کند، نفس ما را با خواسته‌های گناه‌آلود وسوسه می‌کند و شیطان سعی می‌کند ما را فریب دهد و نابود کند.

جنگ روحانی. زندگی مسیحی یک نبرد روحانی است که نیاز به هوشیاری و پوش

آخرین به‌روزرسانی:: January 18, 2025