نکات کلیدی
1. دموکراسی لیبرال به دموکراسی غیرلیبرال و لیبرالیسم غیردموکراتیک تقسیم می‌شود
دموکراسی لیبرال—ترکیب منحصر به فرد حقوق فردی و حکومت مردمی که مدت‌هاست ویژگی اکثر دولت‌ها در آمریکای شمالی و اروپای غربی بوده است—در حال فروپاشی است.
دو روند رقابتی در حال ظهور هستند: از یک سو، رهبران پوپولیست در حال تخریب نهادهای لیبرال هستند و ادعا می‌کنند که نماینده "اراده واقعی مردم" هستند. از سوی دیگر، تکنوکرات‌ها و قضات غیرمنتخب قدرت بیشتری بر تصمیمات سیاستی دارند بدون پاسخگویی دموکراتیک. این شکاف تعادل ظریف بین حقوق فردی و حاکمیت مردمی که دموکراسی لیبرال را تعریف کرده است، تهدید می‌کند.
دموکراسی غیرلیبرال:
- رهبران منتخب به نهادهای مستقل مانند دادگاه‌ها و رسانه‌ها حمله می‌کنند
- حقوق فردی و اقلیت‌ها تضعیف می‌شود
- اراده مردمی برای توجیه اقدامات استبدادی به کار گرفته می‌شود
لیبرالیسم غیردموکراتیک:
- نهادهای غیرمنتخب مانند بانک‌های مرکزی و آژانس‌های نظارتی قدرت می‌گیرند
- بررسی قضایی قوانین را لغو می‌کند
- معاهدات بین‌المللی حاکمیت ملی را محدود می‌کنند
2. دموکراسی در حال از دست دادن استحکام خود است زیرا شهروندان اعتماد خود را به سیستم از دست می‌دهند
شهروندان مدت‌هاست که از سیاست ناامید شده‌اند؛ اکنون، آن‌ها بی‌قرار، خشمگین و حتی تحقیرآمیز شده‌اند.
اعتماد به نهادهای دموکراتیک در حال کاهش است، به ویژه در میان نسل‌های جوان‌تر. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند که باور به اهمیت دموکراسی در حال کاهش است و پذیرش جایگزین‌های استبدادی در حال افزایش است. این "از دست دادن استحکام" دموکراسی روند طولانی افزایش ثبات دموکراتیک در کشورهای ثروتمند را معکوس می‌کند.
نشانه‌های از دست دادن استحکام:
- کاهش اعتماد به سیاستمداران، احزاب و نهادها
- کاهش مشارکت در انتخابات و عضویت در احزاب
- افزایش حمایت از احزاب و نامزدهای ضد سیستم
- افزایش تمایل به حمایت از رهبران "مرد قوی" یا حکومت نظامی
به ویژه در میان نسل هزاره:
- کمتر احتمال دارد دموکراسی را ضروری بدانند
- بیشتر پذیرای جایگزین‌های استبدادی هستند
- بیشتر احتمال دارد از احزاب پوپولیست چپ و راست حمایت کنند
3. رسانه‌های اجتماعی نگهبانان سنتی را مختل کرده و به بیگانگان قدرت داده‌اند
ظهور ارتباطات چند به چند باعث شده است که اطلاعات ویروسی به راحتی در سراسر جهان منتشر شود.
رسانه‌های اجتماعی به طور اساسی ارتباطات را تغییر داده‌اند، و توانایی رسیدن به مخاطبان گسترده را دموکراتیزه کرده‌اند. این امر نگهبانان رسانه‌های سنتی را تضعیف کرده و به بیگانگان سیاسی قدرت داده است تا پیام‌های خود را منتشر کنند. در حالی که فرصت‌های جدیدی برای فعالیت و مشارکت ارائه می‌دهد، همچنین به گسترش اطلاعات نادرست و ایدئولوژی‌های افراطی کمک کرده است.
تأثیرات رسانه‌های اجتماعی بر سیاست:
- امکان ارتباط مستقیم بین سیاستمداران و عموم مردم
- تقویت صداهای حاشیه‌ای و نظریه‌های توطئه
- ایجاد اتاق‌های پژواک و حباب‌های فیلتر
- تسریع چرخه خبری و پاداش دادن به خشم
- تسهیل سازماندهی سریع اعتراضات و جنبش‌ها
4. رکود اقتصادی و نابرابری خشم پوپولیستی را تقویت کرده‌اند
اثر ترکیبی رشد کند و نابرابری فزاینده باعث رکود در استانداردهای زندگی برای بخش‌های بزرگی از جمعیت شده است.
اضطراب اقتصادی باعث بی‌ثباتی سیاسی می‌شود. پس از دهه‌ها افزایش رفاه، بسیاری از شهروندان در دموکراسی‌های غربی شاهد رکود در استانداردهای زندگی خود بوده‌اند. نابرابری فزاینده باعث تمرکز دستاوردها در بالاترین سطح شده و بسیاری را پشت سر گذاشته است. این امر اعتماد به سیستم اقتصادی و سیاسی را تضعیف کرده است.
روندهای کلیدی اقتصادی:
- کندی رشد کلی در اقتصادهای توسعه‌یافته
- افزایش نابرابری درآمد و ثروت
- رکود دستمزدها برای طبقات متوسط و کارگر
- کاهش تحرک اقتصادی
- از دست دادن شغل‌ها به دلیل جهانی‌سازی و اتوماسیون
تأثیرات سیاسی:
- افزایش خشم نسبت به نخبگان و "سیستم"
- از دست دادن اعتماد به احزاب و سیاست‌های اصلی
- جذب به وعده‌های پوپولیستی تغییرات رادیکال
5. مهاجرت و تغییرات جمعیتی هویت‌های ملی را به چالش می‌کشند
در طول تاریخ جوامع دموکراتیک، شهروندان همیشه از اجازه دادن به بیگانگان برای تضعیف صدای خود نگران بوده‌اند.
تغییرات سریع جمعیتی نگرانی‌هایی را درباره هویت ملی و فرهنگ در بسیاری از دموکراسی‌های غربی ایجاد کرده‌اند. مهاجرت گسترده و افزایش تنوع، تصورات سنتی از تعلق ملی را به چالش کشیده است. این امر زمینه‌ای حاصلخیز برای ملی‌گرایی انحصاری و احساسات ضد مهاجرتی ایجاد کرده است.
روندهای جمعیتی:
- افزایش جمعیت‌های خارجی‌تبار در بسیاری از کشورها
- رشد جوامع اقلیت‌های قومی و مذهبی
- پیر شدن جمعیت‌های بومی در بسیاری از کشورهای غربی
تأثیرات سیاسی و فرهنگی:
- مباحثات درباره ادغام و همسان‌سازی
- ظهور جنبش‌های ضد مهاجرت و بومی‌گرایی
- تنش‌ها بر سر چندفرهنگی‌گرایی در مقابل هویت ملی
6. پوپولیست‌ها از ترس‌ها بهره‌برداری کرده و راه‌حل‌های ساده‌انگارانه برای مشکلات پیچیده ارائه می‌دهند
رهبران پوپولیستی که ادعا می‌کنند تنها آن‌ها اراده مردم را تجسم می‌کنند، در چشم‌انداز تاریخی قابل توجه هستند.
جنبش‌های پوپولیستی با بهره‌برداری از اضطراب‌های اقتصادی و فرهنگی در حال پیشرفت هستند. آن‌ها روایت‌های ساده‌انگارانه‌ای ارائه می‌دهند که نخبگان و بیگانگان را برای مشکلات جامعه مقصر می‌دانند، در حالی که راه‌حل‌های آسانی را وعده می‌دهند. این امر تهدیدی برای هنجارها و نهادهای دموکراسی لیبرال است.
ویژگی‌های کلیدی بلاغت پوپولیستی:
- ادعای نمایندگی "مردم واقعی" در برابر نخبگان فاسد
- شیطان‌سازی مخالفان و اقلیت‌ها
- وعده تغییرات رادیکال و تجدید ملی
- رد تخصص و راه‌حل‌های سیاستی پیچیده
- حمله به نهادهای مستقل و رسانه‌ها
7. حفظ دموکراسی نیازمند تجدید ایمان مدنی و فرصت‌های اقتصادی است
برای نجات دموکراسی، به عبارت دیگر، باید شهروندان را حول یک مفهوم مشترک از ملت خود متحد کنیم؛ به آن‌ها امید واقعی برای آینده اقتصادی‌شان بدهیم؛ و آن‌ها را در برابر دروغ‌ها و نفرت‌هایی که هر روز در رسانه‌های اجتماعی با آن‌ها مواجه می‌شوند، مقاوم‌تر کنیم.
دفاع از دموکراسی نیازمند پرداختن به علل ریشه‌ای نارضایتی عمومی است، نه فقط مقاومت در برابر رهبران استبدادی. این به معنای تجدید فرصت‌های اقتصادی، پرورش هویت‌های ملی فراگیر و بازسازی مشارکت مدنی و اعتماد به نهادها است.
زمینه‌های کلیدی برای تجدید:
- سیاست‌های اقتصادی برای افزایش رشد و کاهش نابرابری
- آموزش و آموزش برای یک اقتصاد در حال تغییر
- میهن‌پرستی فراگیر که شکاف‌ها را پر می‌کند
- آموزش مدنی برای ساختن ارزش‌های دموکراتیک
- سواد رسانه‌ای برای مقابله با اطلاعات نادرست
- اصلاحات برای افزایش پاسخگویی و شفافیت سیاسی
8. میهن‌پرستی فراگیر می‌تواند ملی‌گرایی انحصاری را خنثی کند
برای پیروزی در مبارزه برای یک شکل فراگیر از میهن‌پرستی، کشورها باید کارهای بیشتری برای تسهیل حس واقعی جامعه در میان همه شهروندان انجام دهند و ترس‌های باقی‌مانده درباره مهاجرت آینده را کاهش دهند.
یک مفهوم فراگیر از هویت ملی برای مقابله با ملی‌گرایی انحصاری ضروری است. این به معنای پذیرش تنوع در حالی است که حس مشترک تعلق و ارزش‌های مشترک را پرورش می‌دهد. این نیازمند پرداختن به نگرانی‌های مشروع درباره ادغام در حالی است که زنو‌فوبیا را رد می‌کند.
عناصر میهن‌پرستی فراگیر:
- تأکید بر ملی‌گرایی مدنی به جای قومی
- جشن گرفتن تنوع در یک داستان ملی مشترک
- ترویج زبان و ارزش‌های مشترک
- سیاست‌هایی برای تسهیل ادغام مهاجران
- پرداختن به عوامل اقتصادی و اجتماعی پشت احساسات ضد مهاجرتی
9. اصلاح اقتصاد برای پرداختن به نابرابری و بازگرداندن اعتماد ضروری است
برای متوقف کردن رشد پوپولیسم، باید آن ترس‌های پیچیده را کاهش دهیم و فردایی بهتر را تصور کنیم.
اصلاحات اقتصادی برای بازگرداندن اعتماد به سیستم و ایجاد رفاه مشترک ضروری است. این نیازمند بازنگری در سیاست‌های مالیاتی، آموزش، مسکن و شبکه ایمنی اجتماعی برای افزایش فرصت‌ها و کاهش نابرابری است.
زمینه‌های کلیدی برای اصلاح اقتصادی:
- مالیات تصاعدی برای کاهش نابرابری
- سرمایه‌گذاری در آموزش و آموزش مهارت‌ها
- سیاست‌هایی برای کاهش هزینه‌های مسکن
- مدرن‌سازی شبکه ایمنی اجتماعی برای اقتصاد گیگ
- اجرای قوانین ضد انحصار برای افزایش رقابت
- سیاست صنعتی برای افزایش بهره‌وری و دستمزدها
10. آموزش و مشارکت مدنی برای بقای دموکراسی ضروری است
برای ایمن‌سازی عصر دیجیتال برای دموکراسی، بنابراین باید نه تنها پیام‌هایی که در رسانه‌های اجتماعی منتشر می‌شوند، بلکه نحوه دریافت آن‌ها را نیز شکل دهیم.
احیای آموزش و مشارکت مدنی برای حفظ ارزش‌ها و نهادهای دموکراتیک حیاتی است. این به معنای تجهیز شهروندان به دانش و مهارت‌های لازم برای مشارکت مؤثر در دموکراسی و مقاومت در برابر جذابیت‌های استبدادی است.
عناصر تجدید مدنی:
- بهبود آموزش مدنی در مدارس
- برنامه‌های آموزشی بزرگسالان درباره دولت و سیاست
- ترویج سواد رسانه‌ای و تفکر انتقادی
- فرصت‌هایی برای مشارکت جامعه و خدمات عمومی
- اصلاحات برای افزایش شفافیت و پاسخگویی در دولت
آخرین به‌روزرسانی::
نقد و بررسی
کتاب مردم در برابر دموکراسی به بررسی بحران دموکراسی لیبرال می‌پردازد و علل آن را تحلیل کرده و راه‌حل‌هایی را پیشنهاد می‌کند. موانک استدلال می‌کند که دموکراسی و لیبرالیسم در حال جدایی هستند که منجر به دموکراسی غیرلیبرال و لیبرالیسم غیردموکراتیک می‌شود. او رکود اقتصادی، رسانه‌های اجتماعی و تغییرات جمعیتی را به‌عنوان عوامل کلیدی شناسایی می‌کند. در حالی که این کتاب به خاطر تحلیل روشن و دیدگاه جهانی‌اش مورد تحسین قرار گرفته، برخی از منتقدان راه‌حل‌های پیشنهادی را ضعیف ارزیابی کرده‌اند. این کتاب به‌عنوان اثری به‌موقع و مهم شناخته می‌شود که بینش‌های ارزشمندی درباره‌ی افزایش پوپولیسم و چالش‌های پیش روی سیستم‌های دموکراتیک در سطح جهانی ارائه می‌دهد.
