نکات کلیدی
1. فلسطین سرزمینی خالی نبود؛ بلکه جامعه‌ای پررونق بود
افسانه این است که فلسطین به‌عنوان سرزمینی خالی، خشک و تقریباً بیابانی به تصویر کشیده شده که توسط صهیونیست‌های مهاجر کشت و زرع شده است.
جامعه‌ای زنده. پیش از ظهور صهیونیسم، فلسطین جامعه‌ای عربی و پررونق بود که عمدتاً مسلمانان در آن زندگی می‌کردند و دارای مراکز شهری زنده و صنعتی کشاورزی غنی بود. این سرزمین بیابانی نبود که منتظر کشت و زرع باشد، بلکه کشوری روستایی بود که در حال مدرنیزاسیون و ملی‌گرایی بود. جمعیت آن حدود نیم میلیون نفر بود که درصد کمی از آن‌ها یهودی بودند و عمدتاً با ایده‌های صهیونیستی مخالف بودند.
میراث عثمانی. دوره عثمانی که ۴۰۰ سال به طول انجامید، میراث قابل توجهی در فلسطین به جا گذاشت، از جمله سیستم‌های قانونی، ثبت اراضی و جواهرات معماری. جامعه فلسطینی نه تنها ایزوله بود، بلکه بخشی از امپراتوری عثمانی بود و با فرهنگ‌های دیگر تعامل داشت و در حال مدرنیزاسیون بود. نخبگان محلی در حال توسعه هویت ملی بودند و به دنبال خودمختاری و استقلال بودند.
ملی‌گرایی پیش از صهیونیسم. ملی‌گرایی فلسطینی پیش از ظهور صهیونیسم شکل گرفت و تحت تأثیر دینامیک‌های محلی و خارجی قرار داشت. نخبگان تحصیل‌کرده ایده‌های حق تعیین سرنوشت را پذیرفتند و منجر به تشکیل جوامع مسلمان-مسیحی و احساس فزاینده هویت ملی شدند. این سرزمین به‌وضوح به‌عنوان یک موجودیت جغرافیایی و فرهنگی تعریف شده بود که لهجه، آداب و رسوم و سنت‌های خاص خود را داشت.
2. افسانه "مردم بدون سرزمین" اختراعی مسیحی، نه یهودی
بنابراین، صهیونیسم در واقع یک پروژه مسیحی استعمارگری بود پیش از آنکه به یک پروژه یهودی تبدیل شود.
ریشه‌های مسیحی صهیونیسم. ایده بازگشت یهودیان به فلسطین در ابتدا یک پروژه مسیحی بود، به‌ویژه در میان پروتستان‌ها که آن را بخشی از طرح الهی برای پایان زمان می‌دیدند. این باور غالباً با احساسات ضد یهودی در هم آمیخته بود و برخی امیدوار به تبدیل یهودیان یا حذف آن‌ها از اروپا بودند. شخصیت‌هایی مانند لرد شافتسبری به‌طور فعال از استقرار یهودیان در فلسطین به دلایل مذهبی و استراتژیک حمایت کردند.
منافع امپریالیستی بریتانیا. دولت بریتانیا، تحت رهبری شخصیت‌هایی مانند لرد پالمرستون، بازگشت یهودیان به فلسطین را به‌عنوان راهی برای تقویت امپراتوری عثمانی و پیشبرد منافع استراتژیک بریتانیا در منطقه می‌دید. این پروتوصهیونیسم ترکیبی از شور مذهبی، ضد یهودی‌گری و جاه‌طلبی امپریالیستی بود که زمینه‌ساز تصرف آینده فلسطینی‌ها شد.
مهاجران اولیه صهیونیست. مهاجران اولیه صهیونیست، در حالی که غالباً به‌عنوان افرادی که به سرزمین اجدادی خود بازمی‌گردند به تصویر کشیده می‌شوند، در واقع گروهی متنوع با انگیزه‌های مختلف بودند. بسیاری تحت تأثیر ایده‌های سوسیالیستی و ملی‌گرایانه قرار داشتند و ورود آن‌ها غالباً با مقاومت از سوی جمعیت محلی فلسطینی مواجه می‌شد که تهدیدی برای وجود خود می‌دیدند.
3. صهیونیسم یک ایدئولوژی سیاسی است، نه مترادف با یهودیت
من سعی می‌کنم این معادله را از طریق ارزیابی تاریخی نگرش یهودیان به صهیونیسم و تحلیل دستکاری صهیونیستی از یهودیت برای دلایل استعماری و بعداً استراتژیک رد کنم.
صهیونیسم به‌عنوان یک دیدگاه اقلیت. صهیونیسم ایده‌ای نبود که در میان یهودیان به‌طور جهانی پذیرفته شده باشد. بسیاری از رهبران مذهبی، یهودیان سکولار و سوسیالیست‌ها با آن مخالف بودند و آن را نوعی سکولاریزاسیون، تهدیدی برای وفاداری به سرزمین‌های خود یا حواس‌پرتی از مسائل واقعی ضد یهودی می‌دانستند. یهودیان اصلاح‌طلب، به‌عنوان مثال، ایده یک ملت یهودی را رد کردند و ارجاعات به بازگشت به فلسطین را از دعاهای خود حذف کردند.
دستکاری صهیونیستی از یهودیت. رهبران صهیونیست به‌طور استراتژیک از کتاب مقدس برای توجیه پروژه استعمارگری خود استفاده کردند و متون مذهبی را به‌گونه‌ای تفسیر کردند که اهداف سیاسی آن‌ها را حمایت کند. آن‌ها زندگی یهودی را سکولاریزه کردند و در عین حال از کتاب مقدس به‌عنوان توجیهی برای اقدامات خود استفاده کردند. این دستکاری متون مذهبی برای جلب حمایت و مشروعیت بخشیدن به ادعاهای خود نسبت به سرزمین به کار گرفته شد.
صهیونیسم سوسیالیستی. حتی صهیونیست‌های سوسیالیست که غالباً سکولار بودند، از کتاب مقدس برای توجیه پروژه استعمارگری خود استفاده کردند و آن را راهی برای بازگشت به گذشته‌ای افسانه‌ای از کشاورزان و چوپانان عبری می‌دیدند. این ترکیب سوسیالیسم و استعمار ایدئولوژی منحصر به فردی را ایجاد کرد که نیازهای مهاجران را بر حقوق جمعیت بومی اولویت می‌داد.
4. صهیونیسم یک پروژه استعمارگری است، نه یک جنبش آزادی ملی
افسانه این است که صهیونیسم یک جنبش آزادی ملی لیبرال است در حالی که استدلال متقابل آن را به‌عنوان یک پروژه استعماری، در واقع یک پروژه استعمارگری، مشابه آنچه در آفریقای جنوبی، قاره آمریکا و استرالیا دیده می‌شود، می‌بیند.
تعریف استعمارگری مهاجران. صهیونیسم یک پروژه استعمارگری مهاجران است، مشابه آنچه در قاره آمریکا، آفریقای جنوبی و استرالیا دیده می‌شود، جایی که مهاجران به دنبال تصرف زمین و جابجایی جمعیت بومی هستند. برخلاف استعمار کلاسیک، استعمارگری مهاجران هدفش ایجاد یک سرزمین جدید است، نه فقط بهره‌برداری از منابع. این شامل "منطق حذف" است که می‌تواند شامل نسل‌کشی، پاکسازی قومی یا رژیم‌های سرکوبگر باشد.
مقاومت فلسطینی. مقاومت فلسطینی در برابر صهیونیسم یک مبارزه ضد استعماری است، نه صرفاً یک درگیری بین دو طرف برابر. فلسطینی‌ها نه به‌دلیل نفرت از یهودیان، بلکه به‌دلیل تمایل به حفاظت از سرزمین خود در برابر پروژه‌ای استعماری که به‌دنبال جابجایی آن‌ها بود، انگیزه داشتند. مهاجران اولیه در ابتدا از سوی فلسطینی‌ها مورد استقبال قرار گرفتند، اما این وضعیت زمانی تغییر کرد که مشخص شد مهاجران قصد دارند جایگزین شوند، نه اینکه با جمعیت محلی همزیستی کنند.
غیرانسانی‌سازی و حذف. پروژه صهیونیستی، مانند سایر پروژه‌های استعمارگری مهاجران، به غیرانسانی‌سازی جمعیت بومی وابسته بود. این امر به مهاجران اجازه می‌داد تا اقدامات خود، از جمله تصرف و اخراج فلسطینی‌ها را توجیه کنند. ایده "کار یهودی" راهی برای حذف فلسطینی‌ها از بازار کار و ایجاد یک اقتصاد جداگانه برای مهاجران بود.
5. فلسطینی‌ها در سال 1948 به‌طور داوطلبانه ترک نکردند؛ آن‌ها اخراج شدند
فصل پنجم به افسانه‌های شناخته‌شده سال 1948 بازمی‌گردد و به‌ویژه هدفش یادآوری این است که ادعای پرواز داوطلبانه فلسطینی‌ها به‌طور موفقیت‌آمیزی توسط تاریخ‌نگاری حرفه‌ای رد شده است.
افسانه پرواز داوطلبانه. ادعای اینکه فلسطینی‌ها به‌طور داوطلبانه خانه‌های خود را در سال 1948 ترک کردند، یک افسانه است. رهبران صهیونیست مدت‌ها برای انتقال فلسطینی‌ها برنامه‌ریزی کرده بودند و جنگ 1948 فرصت را برای اجرای این طرح فراهم کرد. اخراج نتیجه فراخوان رهبران عرب برای ترک فلسطینی‌ها نبود، بلکه یک کمپین سیستماتیک از ترس، ارعاب و خشونت بود.
طرح دالت. طرح دالت، یک طرح نظامی که توسط رهبری صهیونیستی توسعه یافته بود، روش‌های اخراج فلسطینی‌ها از خانه‌هایشان را مشخص کرد. این شامل تخریب روستاها، اخراج جمعیت‌ها و استفاده از زور علیه هرگونه مقاومت بود. این طرح پیش از ورود ارتش‌های عربی به فلسطین اجرا شد و نشان می‌دهد که اخراج یک عمل از پیش برنامه‌ریزی شده بود.
پاکسازی قومی. وقایع سال 1948 یک عمل پاکسازی قومی را تشکیل می‌دهد که به‌عنوان حذف اجباری یک جمعیت از یک سرزمین برای ایجاد یک فضای قومی همگن تعریف می‌شود. این شامل تخریب 531 روستا و جابجایی صدها هزار فلسطینی بود. پیامدهای این پاکسازی قومی همچنان بر منطقه تأثیر می‌گذارد.
6. جنگ 1967 "جنگ بدون انتخاب" نبود، بلکه یک تصرف محاسبه‌شده بود
من ادعا می‌کنم که این بخشی از تمایل اسرائیل برای تکمیل تصرف فلسطین بود که تقریباً در جنگ 1948 به پایان رسیده بود.
فرصت از دست رفته 1948. نخبگان سیاسی و نظامی اسرائیل جنگ 1948 را به‌عنوان یک فرصت از دست رفته برای تصرف تمام فلسطین تاریخی می‌دیدند. آن‌ها کرانه باختری را بخشی حیاتی از دیدگاه خود برای اسرائیل بزرگ می‌دانستند و به دنبال فرصت‌هایی برای اصلاح آنچه که یک "اشتباه تاریخی کشنده" می‌دانستند، بودند. برنامه‌ریزی برای اشغال کرانه باختری و غزه از سال 1948 آغاز شد، نه در 1967.
جنگ از پیش برنامه‌ریزی‌شده. جنگ 1967 جنگی "بدون انتخاب" نبود، بلکه حرکتی محاسبه‌شده برای تکمیل تصرف فلسطین بود. رهبری اسرائیل سال‌ها برای اشغال کرانه باختری و غزه برنامه‌ریزی کرده بود و وقایع 1967 فرصت مناسبی برای اجرای برنامه‌های آن‌ها فراهم کرد. این جنگ پاسخی به تهاجم اردن نبود، بلکه حرکتی استراتژیک برای گسترش سرزمین اسرائیل بود.
اشغال به‌عنوان هدف. اشغال کرانه باختری و غزه یک اقدام موقتی نبود، بلکه هدف بلندمدت دولت اسرائیل بود. تصمیمات اتخاذ شده بلافاصله پس از جنگ، از جمله انکار شهروندی به فلسطینی‌ها و تأسیس شهرک‌ها، نشان می‌دهد که اسرائیل قصد داشت کنترل بر این سرزمین‌ها را به‌طور نامحدود حفظ کند.
7. اسرائیل یک دموکراسی نیست؛ بلکه یک اتنوقراسی با سیاست‌های آپارتاید است
آیا اسرائیل یک دولت دموکراتیک است یا یک موجودیت غیر دموکراتیک؟ من برای دومی استدلال می‌کنم و وضعیت فلسطینی‌ها در داخل اسرائیل و در سرزمین‌های اشغالی را بررسی می‌کنم.
تبعیض علیه شهروندان فلسطینی. پیش از 1967، اسرائیل شهروندان فلسطینی خود را تحت حکومت نظامی قرار داد و از آن‌ها حقوق انسانی و مدنی اساسی را سلب کرد. این شامل محدودیت‌هایی در حرکت، مالکیت زمین و اشتغال بود. دولت همچنین قوانین تبعیض‌آمیز را اجرا کرد، مانند قانون بازگشت که به یهودیان حق شهروندی خودکار می‌دهد در حالی که این حق را از فلسطینی‌ها سلب می‌کند.
اشغال به‌عنوان نوعی دیکتاتوری. اشغال اسرائیل در کرانه باختری و غزه نوعی دیکتاتوری است که در آن میلیون‌ها فلسطینی از حقوق اساسی محروم و تحت حکومت نظامی قرار دارند. ارتش اسرائیل در سرزمین‌های اشغالی قدرت مطلق دارد و فلسطینی‌ها هیچ راهی برای اعتراض به اقدامات آن‌ها ندارند. این اشغال یک اقدام موقتی نیست، بلکه سیستمی از کنترل است که برای حفظ تسلط اسرائیل طراحی شده است.
سیاست‌های آپارتاید. دولت اسرائیل سیاست‌های آپارتاید را اجرا می‌کند، از جمله ساخت شهرک‌ها، تصرف زمین و انکار حقوق برابر به فلسطینی‌ها. این سیاست‌ها به‌منظور حفظ اکثریت یهودی و کنترل بر سرزمین، به هزینه جمعیت فلسطینی طراحی شده‌اند. سیستم ایست بازرسی، دیوارها و مجوزها یک سیستم جداسازی و سرکوب ایجاد می‌کند.
8. توافق‌نامه‌های اسلو تلاشی ناموفق برای عمیق‌تر کردن اشغال بودند
پس از نزدیک به یک ربع قرن از امضای این توافق، ما دیدگاه خوبی نسبت به خطاهای مرتبط با این فرآیند داریم و می‌توانیم بپرسیم آیا این یک توافق صلح ناموفق بود یا یک ترفند موفق اسرائیلی برای عمیق‌تر کردن اشغال.
اسلو به‌عنوان یک ترفند استراتژیک. توافق‌نامه‌های اسلو یک فرآیند صلح واقعی نبودند، بلکه یک ترفند استراتژیک از سوی اسرائیل برای عمیق‌تر کردن اشغال کرانه باختری و غزه بودند. این توافق‌ها سیستمی از خودمختاری فلسطینی ایجاد کردند که در نهایت تحت کنترل اسرائیل بود و به آن اجازه می‌داد تا تسلط خود را حفظ کند در حالی که مسئولیت امنیت را به تشکیلات خودگردان فلسطینی منتقل می‌کرد.
تقسیم و exclusion. فرآیند اسلو بر اساس اصل تقسیم بود که به‌طور تاریخی نتوانسته صلحی برای منطقه به ارمغان بیاورد. این توافق‌ها همچنین مسئله پناهندگان فلسطینی را کنار گذاشتند و مردم فلسطینی را بیشتر حاشیه‌نشین کردند. توافق نهایی که اسرائیل در کمپ دیوید در سال 2000 ارائه داد، غیرقابل قبول بود و یک دولت فلسطینی غیرنظامی با هیچ حاکمیتی واقعی را پیشنهاد می‌کرد.
شکست فرآیند. فرآیند اسلو به‌دلیل عدم پرداختن به علل ریشه‌ای درگیری، از جمله اشغال، شهرک‌ها و مسئله پناهندگان، شکست خورد. این فرآیند به‌منظور حفظ وضعیت موجود طراحی شده بود، نه ایجاد صلحی عادلانه و پایدار. شکست اسلو منجر به انتفاضه دوم شد که درگیری را عمیق‌تر کرد.
9. غزه یک بحران انسانی است که توسط سیاست‌های اسرائیل ایجاد شده، نه فقط حماس
یک دیدگاه مشابه اکنون می‌تواند به نوار غزه و افسانه‌ای که هنوز به‌طور گسترده پذیرفته شده است، اعمال شود که رنج مردم آنجا به‌دلیل ماهیت تروریستی حماس است.
غزه به‌عنوان یک زندان بزرگ. نوار غزه یک بحران انسانی است که توسط سیاست‌های اسرائیل ایجاد شده، نه فقط اقدامات حماس. محاصره اسرائیل بر غزه وضعیت فقر شدید، بیکاری و عدم دسترسی به نیازهای اساسی را ایجاد کرده است. این نوار منطقه‌ای با جمعیت متراکم و منابع محدود است و محاصره اسرائیل زندگی را در آنجا غیرقابل تحمل کرده است.
مسئولیت اسرائیل. اسرائیل مسئول رنج مردم غزه است، نه فقط حماس. ارتش اسرائیل حملات متعددی به غزه انجام داده که منجر به ویرانی گسترده و تلفات غیرنظامی شده است. دولت اسرائیل همچنین سیاست‌هایی را اجرا کرده که اقتصاد غزه را فلج کرده و زندگی عادی را برای جمعیت آن غیرممکن کرده است.
نسل‌کشی تدریجی. سیاست اسرائیل در قبال غزه را می‌توان به‌عنوان نسل‌کشی تدریجی توصیف کرد، تخریب آهسته و سیستماتیک جمعیت فلسطینی. این شامل استفاده از زور بیش از حد، تخریب زیرساخت‌ها و تحمیل محاصره‌ای است که بحران انسانی ایجاد کرده است. دولت اسرائیل نشان داده که برای حفظ کنترل خود بر غزه، بدون توجه به پیامدها برای جمعیت فلسطینی، از هر وسیله‌ای استفاده خواهد کرد.
10. راه‌حل دو دولتی بن‌بست است؛ به یک پارادایم جدید نیاز است
در نهایت، در فصل دهم من افسانه‌ای را به چالش می‌کشم که راه‌حل دو دولتی تنها راه پیش رو است.
راه‌حل دو دولتی افسانه است. راه‌حل دو دولتی یک بن‌بست است، تلاشی ناموفق برای حل درگیری که تنها اشغال را عمیق‌تر کرده و مردم فلسطینی را حاشیه‌نشین کرده است. واقعیت موجود در زمین، با گسترش شهرک‌ها و ساخت دیوار، ایجاد یک دولت فلسطینی قابل دوام را غیرممکن می‌سازد. راه‌حل دو دولتی راهی برای اسرائیل است تا کنترل خود بر سرزمین را حفظ کند در حالی که از مسئولیت اعطای حقوق برابر به فلسطینی‌ها فرار کند
آخرین به‌روزرسانی::
Questions & Answers
What's "Ten Myths About Israel" about?
- Debunking Myths: The book by Ilan Pappé aims to debunk ten widely held myths about the history and politics of Israel and Palestine, challenging the narratives that have shaped public perception.
- Historical Analysis: It provides a historical analysis of the Israel-Palestine conflict, focusing on the manipulation and distortion of historical facts that have perpetuated the conflict.
- Zionist Narratives: Pappé critically examines the Zionist narratives that have been accepted by Western media and political elites, questioning their validity and impact on the conflict.
- Alternative Perspectives: The book offers alternative perspectives based on historical research, aiming to provide a more balanced understanding of the conflict's origins and current dynamics.
Why should I read "Ten Myths About Israel"?
- Critical Insight: It offers critical insights into the Israel-Palestine conflict, challenging mainstream narratives and encouraging readers to question accepted truths.
- Historical Context: The book provides a comprehensive historical context, helping readers understand the roots of the conflict and the role of historical disinformation.
- Educational Value: It serves as an educational tool for those interested in Middle Eastern politics, history, and the impact of colonialism.
- Engagement with Current Issues: By understanding the myths and realities, readers can engage more effectively with current debates and discussions about the conflict.
What are the key takeaways of "Ten Myths About Israel"?
- Myth-Busting: The book systematically debunks ten myths about Israel, providing evidence and arguments to counter these misconceptions.
- Historical Distortion: It highlights how historical distortion has been used to justify policies and actions in the Israel-Palestine conflict.
- Colonialism and Zionism: Pappé argues that Zionism is a form of settler colonialism, similar to other colonial projects around the world.
- Call for Reconciliation: The book advocates for setting the historical record straight as a step towards peace and reconciliation in the region.
What are the best quotes from "Ten Myths About Israel" and what do they mean?
- "History lies at the core of every conflict." This quote emphasizes the importance of understanding history accurately to resolve conflicts and achieve peace.
- "The Zionist historical account... is based on a cluster of myths." Pappé challenges the accepted Zionist narratives, suggesting they are myths that need to be critically examined.
- "Refuting mythologies that sustain injustice should be of benefit to everyone." This highlights the book's aim to promote justice and equality by debunking harmful myths.
- "Palestine was not an empty land." This counters the myth that Palestine was uninhabited before Zionist settlement, emphasizing the existence of a thriving society.
How does Ilan Pappé define Zionism in "Ten Myths About Israel"?
- Zionism as Colonialism: Pappé defines Zionism as a settler colonial project, similar to those in South Africa, the Americas, and Australia.
- National Liberation vs. Colonialism: He contrasts the Zionist claim of being a national liberation movement with its colonialist practices of land appropriation and displacement.
- Religious Manipulation: The book discusses how Zionism has manipulated Judaism for colonial and strategic purposes, equating anti-Zionism with anti-Semitism.
- Historical Context: Pappé provides a historical context for Zionism, tracing its roots and development as a response to European anti-Semitism and nationalism.
What myths does "Ten Myths About Israel" address?
- Empty Land Myth: The book refutes the myth that Palestine was an empty land before Zionist settlement.
- People Without a Land: It challenges the notion that Jews were a people without a land, questioning the genealogical connection to ancient Palestine.
- Zionism Equals Judaism: Pappé disputes the equation of Zionism with Judaism, arguing that many Jews historically opposed Zionism.
- Voluntary Palestinian Exodus: The book debunks the myth that Palestinians voluntarily left their homeland in 1948, presenting evidence of forced expulsions.
How does "Ten Myths About Israel" address the 1948 Palestinian exodus?
- Ethnic Cleansing: Pappé argues that the 1948 exodus was a result of a systematic ethnic cleansing campaign by Zionist forces.
- Transfer Plans: The book discusses the Zionist leadership's plans for the transfer of Palestinians, highlighting statements and documents supporting this claim.
- Myth of Voluntary Departure: It refutes the myth that Palestinians left voluntarily, presenting evidence of expulsions, fear, and intimidation.
- Historical Responsibility: Pappé holds Israel responsible for the creation of the Palestinian refugee problem, emphasizing the need for acknowledgment and restitution.
What is Ilan Pappé's perspective on the two-states solution in "Ten Myths About Israel"?
- Improbable Vision: Pappé argues that the two-states solution is an improbable vision due to ongoing Israeli colonization of the West Bank.
- Bantustan Reality: He suggests that the most likely outcome would be a Palestinian Bantustan, lacking true sovereignty and viability.
- Israeli Invention: The book describes the two-states solution as an Israeli invention to maintain control over the West Bank without incorporating its population.
- Call for Alternatives: Pappé advocates for rethinking solutions beyond the two-states framework, considering a single democratic state for all inhabitants.
How does "Ten Myths About Israel" view the Oslo Accord?
- Failed Peace Process: Pappé views the Oslo Accord as a failed peace process that did not address core issues like refugees and settlements.
- Partition Principle: The book criticizes the Accord's reliance on partition, which historically led to more conflict rather than peace.
- Arafat's Role: It challenges the myth that Yasser Arafat was responsible for the failure of the peace process, highlighting Israeli intransigence.
- Impact on Palestinians: Pappé argues that the Oslo process worsened conditions for Palestinians, leading to increased colonization and control.
What does "Ten Myths About Israel" say about Israel's democracy?
- Questionable Democracy: Pappé questions Israel's claim to being a democracy, citing its treatment of Palestinian citizens and occupied territories.
- Military Rule: The book highlights the military rule imposed on Palestinian citizens within Israel and the occupied territories, denying them basic rights.
- Discriminatory Laws: It discusses laws that prioritize Jewish citizens, such as the Law of Return, while denying Palestinian rights.
- Occupation's Impact: Pappé argues that the occupation and settlement policies undermine Israel's democratic claims, creating an apartheid-like system.
How does "Ten Myths About Israel" address the Gaza Strip situation?
- Incremental Genocide: Pappé describes Israel's actions in Gaza as an incremental genocide, challenging the narrative of self-defense.
- Hamas as Liberation Movement: The book argues that Hamas is a legitimate liberation movement, not merely a terrorist organization.
- Disengagement Strategy: It views Israel's 2005 disengagement from Gaza as a strategic move to strengthen control over the West Bank, not a peace gesture.
- Humanitarian Crisis: Pappé highlights the dire humanitarian situation in Gaza, exacerbated by Israeli blockades and military operations.
What historical context does "Ten Myths About Israel" provide for the Israel-Palestine conflict?
- Colonial Roots: The book traces the conflict's roots to Zionist settler colonialism, drawing parallels with other colonial projects.
- Manipulated Narratives: Pappé discusses how historical narratives have been manipulated to justify Israeli policies and actions.
- Palestinian Nationalism: It explores the development of Palestinian nationalism and resistance to Zionist colonization.
- Impact of Myths: The book emphasizes the role of myths in perpetuating the conflict and hindering peace efforts.
نقد و بررسی
کتاب ده افسانه درباره‌ی اسرائیل نوشته‌ی ایلان پاپه به خاطر تحلیل مختصر و در عین حال جامع خود از روایت‌های رایج درباره‌ی اسرائیل و فلسطین به شدت مورد تحسین قرار گرفته است. خوانندگان به دقت علمی پاپه، سبک نوشتاری واضح و استفاده از شواهد تاریخی برای به چالش کشیدن دیدگاه‌های غالب ارج می‌نهند. این کتاب به عنوان یک منبع ضروری برای درک درگیری اسرائیل و فلسطین شناخته می‌شود، به‌ویژه برای کسانی که به دنبال بررسی دیدگاه‌های جایگزین هستند. در حالی که برخی منتقدان برخی از استدلال‌ها را ناکافی می‌دانند، اما بیشتر بررسی‌کنندگان این کتاب را به خاطر محتوای تحریک‌کننده‌ی تفکر و دسترسی‌اش به تازه‌واردان و همچنین کسانی که با موضوع آشنا هستند، ستایش می‌کنند.
