The History of Sexuality, Volume 2

1. Cinselliğin Modern Bir Yapı Olması, Evrensel Bir Süreklilik Değil

Amacım, cinsel davranışların ve uygulamaların tarihini yazmak, bunların ardışık biçimlerini, evrimlerini ve yayılımlarını izlemek ya da bu davranışların temsil edildiği bilimsel, dini veya felsefi fikirleri analiz etmek değildi.

"Cinsellik" son zamanlarda ortaya çıkan bir kavramdır. Foucault, "cinsellik" kavramının kimliğin belirleyici ve ayırt edici bir yönü olarak 19. yüzyılda ortaya çıkan nispeten modern bir icat olduğunu savunur. Bu, zamansız ve evrensel bir insan deneyimi değil, belirli tarihsel ve kültürel güçlerin bir ürünüdür.

• 19. yüzyıldan önce insanlar kendilerini "cinsellik" öznesi olarak görmüyorlardı.
• "Cinsellik" terimi, yeni bilgi alanları, sosyal normlar ve kendini anlama biçimleriyle birlikte ortaya çıkmıştır.
• Foucault'nun amacı, bu "cinsellik deneyimi"nin nasıl oluştuğunu analiz etmektir; cinsel eylemlerin veya fikirlerin tarihini izlemek değil.

Sürekli bir cinsellik fikrinden kopmak. Foucault, cinselliğin tarih boyunca bastırılmış sabit bir varlık olduğu fikrini sorgular. Bunun yerine, cinselliği güç ilişkileri, bilgi sistemleri ve öz-anlayış biçimleri tarafından şekillendirilmiş tarihsel bir deneyim olarak görür.

• Arzu, toplum tarafından basitçe bastırılan sabit bir güç olarak kabul edilmez.
• "Arzu" ve "arzu eden özne" kavramlarının kendilerinin tarihsel yapılar olduğunu savunur.
• Bireylerin kendilerini arzu öznesi olarak görmeye nasıl yönlendirildiğini analiz etmeyi amaçlar.

Arzu eden öznenin soy kütüğü. Foucault'nun projesi, arzu eden öznenin "soy kütüğü"dür; bireylerin kendilerine odaklanmalarına, arzularını çözümlemelerine ve kendilerini "cinsellik" öznesi olarak tanımalarına nasıl yönlendirildiğini keşfeder. Bu, bireylerin kendilerini arzu eden varlıklar olarak anlamalarına yol açan uygulamaları analiz etmeyi içerir.

• Bireylerin "arzu yorumlama" pratiği geliştirmeye nasıl yönlendirildiğini inceler.
• Cinsel davranışın bu yorumlamanın tek alanı olmadığını, aksine bunun için bir fırsat olduğunu savunur.
• Modern bireyin kendisini "cinsellik" öznesi olarak nasıl deneyimlediğini anlamaya çalışır.

2. Yunanlılar "Aphrodisia"yı Sabit Bir Kimlik Değil, Bir Güç Olarak Görüyordu

Yunanlılar, Romalıların kabaca "venerea" olarak çevirdiği nominalleştirilmiş bir sıfat kullanmayı severlerdi: ta aphrodisia.

"Aphrodisia" eylemler ve zevkler olarak. Yunanlılar, "aphrodisia" terimini cinsel zevk üreten eylem, jest ve temasları ifade etmek için kullanmışlardır. Bizim "cinsellik" kavramımızın geniş bir davranış, his ve kimlik yelpazesini kapsamasının aksine, "aphrodisia" daha çok fiziksel eylemlere odaklanmıştır.

• Yunanlıların, "cinsel" olarak adlandırdığımız tüm fenomenleri bir araya getiren tek bir kavramı yoktu.
• Eylemin dinamikleri, ürettiği zevk ve uyandırdığı arzu ile daha çok ilgileniyorlardı.
• Farklı cinsel eylem biçimlerini sınıflandırmaya veya çözümlemeye odaklanmıyorlardı.

Eylem, arzu ve zevk dinamik bir birlik olarak. Yunanlılar için eylem, arzu ve zevk, dinamik bir birlik içinde sıkı bir şekilde bağlıydı. Bunlar ayrı varlıklar olarak değil, dairesel bir sürecin unsurları olarak görülüyordu.

• Arzu, zevkin temsil edilmesine doğal bir tepki olarak kabul ediliyordu.
• Zevk, eylemin doğal bir sonucu olarak görülüyordu.
• Etik soru, eylemin, arzu veya zevkin doğasıyla değil, bunların insanı sürüklediği güçle ilgiliydi.

İki ana değişken: miktar ve rol. Yunanlılar, cinsel aktiviteyi iki ana değişken üzerinden analiz ediyorlardı: miktar ve rol.

• Miktar, cinsel eylemlerin yoğunluğunu ve sıklığını ifade ediyordu.
• Rol, cinsel eylemdeki aktif veya pasif pozisyonu ifade ediyordu.
• Aşırılık ve pasiflik, "aphrodisia" pratiğindeki iki ana ahlaksızlık biçimi olarak görülüyordu.

3. "Chrēsis": Zevkleri Kullanma Sanatı, Sadece Bastırma Değil

Bu, farklı faktörlerin dikkate alındığı değişken bir ayarlama meselesiydi: istek ve doğal gereklilik unsuru; zamansal ve durumsal olan uygunluk; bireyin kendisinin durumu.

"Chrēsis" ılımlılık pratiği olarak. Yunanlılar, katı bir cinsel davranış kodu oluşturmakla değil, zevkleri uygun ve ölçülü bir şekilde kullanma sanatı olan "chrēsis" kavramına odaklanmışlardır.

• "Chrēsis", bastırma ile ilgili değil, cinsel aktivitenin ustaca yönetimi ile ilgilidir.
• İhtiyaç, zamanlama ve sosyal statü gibi çeşitli faktörleri dikkate almayı içerir.
• Bu, ihtiyat, düşünce ve hesaplama pratiğidir.

"Chrēsis" için üç strateji:

1. İhtiyaç: Doğal arzuları tatmin etmek, yapay olanları yaratmamak.
2. Zamansallık: Cinsel aktivite için uygun zamanı, yaşam aşaması, mevsim ve diğer etkinliklere göre değerlendirmek.
3. Statü: Cinsel davranışı, bireyin sosyal konumuna ve sorumluluklarına uyarlamak.

Aşırılıktan kaçınmak. "Chrēsis" in amacı, doğası gereği temeli olmayan bir davranış olarak görülen aşırılıktan kaçınmaktı. Aşırılık iki biçimde ortaya çıkabilirdi:

• Aşırılık: Gerekenden fazla zevk arayışı.
• Yapaylık: Doğal ihtiyaçların ötesinde, yapay zevkler arayışı.
• İlımlılık, zevkleri ortadan kaldırmak değil, ihtiyaç ve akıl temelinde kullanmakla ilgilidir.

4. "Enkrateia": Kendini Yönetme, Sadece Dışa Uyum Değil

Kısacası, bir eylemin "ahlaki" olabilmesi için, bir kural, yasa veya değere uyan bir eylem ya da eylemler dizisi olarak indirgenemez olması gerekir.

"Enkrateia" öz disiplin olarak. Yunanlılar, arzularını ve zevklerini kontrol etme yeteneği olan "enkrateia"yı değerli bulmuşlardır. Bu, sadece dış kurallara uymakla ilgili değil, içsel bir öz yönetim mücadelesidir.

• "Enkrateia", kişinin kendi arzularına karşı direniş ve mücadele süreci olarak görülüyordu.
• Kişinin kendisi üzerinde bir yönetim durumu elde etmesiyle ilgilidir.
• Bu, daha genel bir ılımlılık ve denge durumu olan "sōphrosynē" için bir ön koşuldur.

Kendisiyle agonistik bir ilişki. "Enkrateia" pratiği, kişinin kendisiyle olan agonistik bir ilişkiyi içerir; akıl ve akıl dışı ruh parçaları arasında bir savaş.

• Arzular ve zevkler, bastırılması gereken güçlü bir düşman gücü olarak görülüyordu.
• Birey, kendi arzularına karşı bir rakip pozisyonunu almalıdır.
• Bu mücadele, arzuları ortadan kaldırmak değil, onları kontrol etmekle ilgilidir.

Kendini yönetme eğitimi. "Enkrateia"nın geliştirilmesi, bir atlet veya asker gibi eğitim ve pratik gerektiriyordu.

• Doğru olanı bilmek yeterli değildi; bireyin kendisini etik bir özneye dönüştürmek için aktif olarak çalışması gerekiyordu.
• Bu eğitim, öz disiplin, öz yansıtma ve öz inceleme egzersizlerini içeriyordu.
• Bu, etik davranış için gerekli olan bir öz oluşum sürecidir.

5. İlımlılık, Sadece Kaçınma Değil, Özgürlük Olarak

En iyi olanı yapmak, sizin için özgürlük gibi görünür ve bu nedenle böyle bir etkinliği engelleyecek efendilere sahip olmanın kölelik olduğunu düşünürsünüz.

İçsel kölelikten kurtulma. Yunanlılar için ılımlılık, sadece zevklerden kaçınmak değil, kişinin kendi arzularının tiranlığından kurtulma durumunu elde etmekle ilgilidir.

• Özgürlüğün zıttı, doğal belirlenimcilik değil, kişinin kendi iştahlarına köleliktir.
• Zevkler karşısında özgür olmak, onların otoritesinden özgür olmaktır.
• Bu, kişinin eylemlerini akla dayalı olarak seçebilmesiyle ilgilidir; arzunun dayatmalarıyla değil.

Özgürlük, kendine hakim olma gücü. Bu özgürlük, sadece dış kısıtlamalardan bağımsızlıkla ilgili değil, aynı zamanda kişinin kendisi üzerindeki gücüyle de ilgilidir.

• Kişinin arzularını ve zevklerini kontrol edebilmesi, onlara tabi olmamakla ilgilidir.
• Akla uygun bir şekilde hareket edebilmek için kendini yönetme durumunu elde etmekle ilgilidir.
• Bu, bireysel ve toplumsal yaşam için gerekli olan aktif bir özgürlük biçimidir.

İlımlılığın erkeksi karakteri. İlımlılık, kendine karşı bir erkek olmanın bir yolu olarak "erkeksi" bir erdem olarak görülüyordu.

• Gerekeni emretmek ve kendiliğinden yönlenemeyenleri zorlamakla ilgilidir.
• Akıl ilkelerini, akıldan yoksun olanlara dayatmakla ilgilidir.
• Doğası gereği pasif olanla aktif bir ilişki kurmanın bir yoludur.

6. Diyetetik: Cinsel Aktiviteyi Bütünsel Bir Rejim Olarak Düzenlemek

Bu dinamik, aphrodisia ile onlara bağlı zevk ve bunların doğurduğu arzu arasındaki bağlantıyı tanımlayan hareketle belirlenmiştir.

Rejim, bir yaşam biçimi olarak. Yunanlılar, diyetetiği sadece yiyecek hakkında bir dizi kural olarak değil, cinsel aktiviteyi de içeren yaşamlarını yönetme konusunda kapsamlı bir yaklaşım olarak görmüşlerdir.

• Rejim, fiziksel yaşamın tüm yönlerini düzenlemekle ilgilidir; egzersiz, yiyecek, içecek, uyku ve cinsel ilişkiler dahil.
• Beden ile çevresi arasında bir denge sağlamakla ilgilidir.
• Davranışları doğayla ilişkilendirme biçimidir.

Cinsel aktivite, yönetilmesi gereken bir güç olarak. Cinsel aktivite, yönetilmesi ve düzenlenmesi gereken doğal bir güç olarak görülüyordu.

• Kötü değil, ancak aşırı ve zararlı olma potansiyeline sahipti.
• Diyetetiğin amacı, cinsel aktiviteyi sağlık ve iyilik hali teşvik eden bütünsel bir rejime entegre etmekti.
• Cinsel aktivitenin ne ölçüde ve ne kadar süreyle uygulanabileceğini belirlemekle ilgilidir.

Miktar ve zamanlama vurgusu. Cinsel aktiviteye yönelik diyetetik yaklaşım, cinsel eylemlerin belirli biçimlerinden ziyade miktar ve zamanlama üzerinde yoğunlaşmıştır.

• Cinsel aktivitenin uygun sıklığını ve yoğunluğunu belirlemekle ilgilidir.
• Cinsel aktivitenin deneyimlendiği koşulları, mevsim, günün saati ve bireysel yapı gibi unsurları dikkate almakla ilgilidir.
• Zevk ve arzu dinamiklerinde bir denge sağlamakla ilgilidir.

7. Ekonomi: Evlilik, Sadece Kişisel Bir Bağ Değil, Sosyal ve Politik Bir Düzenleme

Eğlence için sevgililer, günlük bakım için cariyeler, ama meşru çocuklar doğurmak ve evlerimizin sadık bekçileri olmak için eşler.

Evlilik, sosyal ve politik bir kurum olarak. Yunanlılar, evliliği öncelikle sosyal ve politik bir düzenleme olarak görmüşlerdir; sadece iki birey arasındaki kişisel bir bağ değil.

• Eşlerin, meşru çocuklar doğurması ve evi yönetmesi bekleniyordu.
• Kocaların, ailelerini geçindirmesi ve yurttaşlık hayatına katılması bekleniyordu.
• Odak, her bir partnerin daha geniş sosyal düzen içindeki rolleri ve sorumlulukları üzerindeydi.

Kocanın ılımlılığı, statü meselesi. Kocalardan beklenen ılımlılık, esasen cinsel sadakatle değil, statü ve otoritelerini korumakla ilgilidir.

• Güç ve özgürlüklerini kullanırken öz disiplin göstermeleriyle ilgilidir.
• Aileleri ve toplulukları için iyi bir davranış örneği oluşturmakla ilgilidir.
• Hane başı ve yurttaş olarak sorumluluklarını yerine getirmekle ilgilidir.

Evlilik yükümlülüklerinde asimetri. Kocaların ve eşlerin yükümlülükleri simetrik değildi.

• Eşlerin, kocalarına cinsel sadakat göstermeleri bekleniyordu çünkü onların otoritesi altındaydılar.
• Kocalar, aynı yükümlülükle bağlı değillerdi, ancak cinsel davranışlarında ılımlı olmaları bekleniyordu.
• Vurgulanan, kocanın evde düzen ve istikrarı koruma sorumluluğuydu.

8. Erotik: Erkek Aşkının Karmaşıklıkları ve Onur Arayışı

Her aklı başında insan, bir çocukla olan aşk ilişkilerinin "kesinlikle ya onurlu ya da utanç verici olmadığını, çoğunlukla ilgili kişilere göre değiştiğini" çok iyi bilir, bu nedenle her durumda "aynı tutumu benimsemenin mantıksız olacağını" söyler.

Erkek aşkı karmaşık bir pratik olarak. Yunanlılar, erkek aşkını basit bir "eşcinsellik" veya "tolerans" meselesi olarak değil, karmaşık ve nüanslı bir anlayışla ele almışlardır.

• Bu, hem kabul edilen hem de değer verilen bir pratikti, ancak aynı zamanda yoğun ahlaki sorgulamaya tabi tutuluyordu.
• Sabit bir kimlik olarak değil, onurlu ve utanç verici olabilen bir ilişki biçimi olarak görülüyordu.
• Bu, sosyal gelenekler, kültürel değerler ve etik değerlendirmeler tarafından şekillenen bir pratiktir.

Aktif/pasif rollerin vurgusu. Yunanlılar, cinsel ilişkilerde aktif ve pasif roller arasındaki ayrımı vurgulamışlardır.

• Aktif rol, erkeklik, egemenlik ve öz disiplin ile ilişkilendirilmiştir.
• Pasif rol, kadınlık, teslimiyet ve öz yönetim eksikliği ile ilişkilendirilmiştir.
• Etik soru, arzu nesnesi değil, cinsel eylemdeki rol ile ilgilidir.

Çocuğun onuru, ana bir endişe. Çocuğun onuru, Yunanlıların erkek aşkı üzerine tartışmalarında merkezi bir endişe olmuştur.

• Onurunu, öz saygısını ve sosyal statüsünü korumakla ilgilidir.
• Utanç verici veya aşağılayıcı olarak görülen davranışlardan kaçınmakla ilgilidir.
• Onu erdemli ve onurlu bir yurttaş yapacak nitelikleri geliştirmekle ilgilidir.

9. Gerçek Aşk: Zevk Kaynağı Değil, Gerçekliğe Giden Bir Yol

Her şeyin erdemi, bir aletin, bir bedenin ve daha da ötesi, bir ruhun ve bir bütün hayvanın, en iyi şekilde var olması rastgele değil, her birine atanan bir yapı ve doğruluk ve zanaat [taxis, orthotēs, technē] ile gelir.

Aşk, gerçeğe giden bir yol olarak. Platonik erotik, aşkın geleneksel anlayışını dönüştürerek, onu sadece bir zevk kaynağı değil, gerçeğe ve bilgiye giden bir yol olarak görmüştür.

• Gerçek aşk, güzel bir bedene fiziksel çekim değil, güzelliğin kendisine duyulan arzudur.
• Ruhun, ebedi ve ilahi olanı özlemesiyle ilgilidir.
• Bu, öz keşif ve öz dönüşüm sürecidir.

**Aşık, gerçeği ar

Son güncelleme:: January 26, 2025