The Price of Inequality

1. نابرابری در آمریکا به سطوح بی‌سابقه‌ای رسیده و تهدیدی برای دموکراسی و ثبات اقتصادی است

جوامع به شدت نابرابر به طور مؤثر عمل نمی‌کنند و اقتصادهای آن‌ها نه پایدار و نه قابل دوام در بلندمدت هستند.

فاصله‌ی شگفت‌انگیز ثروت. اکنون ۱ درصد از آمریکایی‌ها بیشتر از ۹۰ درصد پایین‌تر از خود ثروت دارند. این تمرکز ثروت منجر به:

• تأثیر سیاسی: ثروتمندان می‌توانند سیاست‌ها را به نفع خود شکل دهند
• ناپایداری اقتصادی: کاهش هزینه‌های مصرف‌کننده و افزایش سفته‌بازی مالی
• تنش اجتماعی: تضعیف همبستگی اجتماعی و اعتماد به نهادها

عواقب برای دموکراسی. نابرابری شدید اصول دموکراتیک را تضعیف می‌کند:

• نمایندگی سیاسی نابرابر
• کاهش تحرک اجتماعی
• تضعیف طبقه‌ی متوسط، که یکی از ارکان کلیدی دموکراسی است

این روندها با تهدید ساختار جامعه‌ی آمریکایی، ممکن است منجر به ناآرامی‌های اجتماعی و ناپایداری اقتصادی شوند اگر کنترل نشوند.

2. ۱ درصد بالایی سیاست‌ها را به نفع افزایش ثروت خود شکل داده‌اند به هزینه‌ی ۹۹ درصد

۱ درصد، بحث بودجه را به تصرف خود درآورده و آن را تحریف کرده‌اند—با استفاده از نگرانی قابل درک درباره‌ی هزینه‌های بیش از حد برای پوشش برنامه‌ای که هدف آن کوچک‌سازی دولت است، اقدامی که امروز اقتصاد را تضعیف کرده، رشد را در آینده کاهش می‌دهد و، مهم‌تر از همه برای تمرکز این کتاب، نابرابری را افزایش می‌دهد.

دستکاری سیاست‌ها. ثروتمندان از نفوذ خود برای شکل‌دهی به سیاست‌هایی که به نفع آن‌هاست استفاده کرده‌اند:

• کاهش مالیات برای ثروتمندان
• کاهش مقررات در بازارهای مالی
• یارانه‌ها و نجات‌های شرکتی
• تضعیف اتحادیه‌های کارگری

رفتار جستجوی اجاره. به جای ایجاد ثروت، بسیاری از ۱ درصد بالایی بر استخراج ثروت تمرکز دارند از طریق:

• قدرت انحصاری
• سفته‌بازی مالی
• سوءاستفاده از خلأهای قانونی
• لابی‌گری برای مقررات مطلوب

این رفتار منابع را از فعالیت‌های تولیدی منحرف کرده و نابرابری را افزایش می‌دهد، زیرا منافع در بالاترین سطح متمرکز می‌شود در حالی که هزینه‌ها در سراسر جامعه پخش می‌شود.

3. نیروهای بازار به تنهایی نمی‌توانند نابرابری را توضیح دهند؛ سیاست نقش حیاتی دارد

ما در این فصل، برعکس، استدلال کرده‌ایم که می‌توانیم اقتصادی کارآمدتر و تولیدی‌تر با نابرابری بیشتر داشته باشیم.

تأثیر سیاسی بر بازارها. در حالی که نیروهای بازار به نابرابری کمک می‌کنند، تصمیمات سیاسی این نیروها را شکل می‌دهند:

• قوانین کار و سیاست‌های حداقل دستمزد
• توافق‌های تجاری و شرایط جهانی‌سازی
• مقررات مالی (یا عدم وجود آن‌ها)
• سیاست‌های مالیاتی که به برخی انواع درآمدها اولویت می‌دهند

افسانه‌ی شایستگی. ایده‌ای که نابرابری به سادگی تفاوت‌های تولیدی یا شایستگی را منعکس می‌کند، نادیده می‌گیرد:

• دسترسی نابرابر به آموزش و فرصت‌ها
• ثروت و ارتباطات به ارث رسیده
• تبعیض بر اساس نژاد، جنسیت و طبقه

با شناسایی نقش سیاست در شکل‌دهی به نابرابری، می‌توانیم بهتر درک کنیم که چگونه می‌توانیم از طریق تغییرات سیاستی و فرآیندهای دموکراتیک به آن رسیدگی کنیم.

4. رفتار جستجوی اجاره در بخش مالی به طور قابل توجهی به نابرابری کمک کرده است

بخش مالی در اشکال مختلف جستجوی اجاره تخصص پیدا کرده است.

مالی‌سازی اقتصاد. بخش مالی به طور نامتناسبی بزرگ شده و ثروت را استخراج می‌کند به جای اینکه آن را ایجاد کند:

• ابزارهای مالی پیچیده که ریسک را پنهان می‌کنند
• معاملات با فرکانس بالا که هیچ ارزش اقتصادی واقعی ندارند
• هزینه‌های زیاد و شیوه‌های وام‌دهی شکارچیانه

زیان‌های اجتماعی، سودهای خصوصی. بخش مالی از:

• نجات‌های دولتی در زمان بحران‌ها
• یارانه‌های ضمنی "بسیار بزرگ برای شکست"
• سیاست‌های مالیاتی که به درآمدهای مالیاتی اولویت می‌دهند

این رفتار جستجوی اجاره ثروت را از بخش‌های تولیدی اقتصاد به بخش مالی منحرف کرده و به طور قابل توجهی به نابرابری کلی کمک کرده است.

5. جهانی‌سازی، به‌گونه‌ای که در حال حاضر مدیریت می‌شود، نابرابری را تشدید کرده و دموکراسی را تضعیف می‌کند

جهانی‌سازی، به‌گونه‌ای که مدیریت شده، انتخاب‌های پیش روی دموکراسی‌های ما را محدود کرده و انجام سیاست‌های مالیاتی و هزینه‌ای که برای ایجاد جوامع با نابرابری و فرصت بیشتر ضروری است را دشوارتر می‌کند.

رقابت به سمت پایین. سیاست‌های جهانی‌سازی کنونی منجر به:

• فشار به سمت کاهش دستمزدها در کشورهای توسعه‌یافته
• تضعیف استانداردهای کار و محیط زیست
• رقابت مالیاتی بین کشورها که درآمدها را کاهش می‌دهد

کسری دموکراتیک. جهانی‌سازی قدرت را از دولت‌های ملی به:

• شرکت‌های چندملیتی
• نهادهای مالی بین‌المللی
• سازمان‌های تجاری غیرقابل حسابرسی

این امر توانایی دولت‌های دموکراتیک را برای اجرای سیاست‌هایی که به نفع شهروندانشان است، به ویژه آن‌هایی که به کاهش نابرابری می‌پردازند، محدود کرده است.

6. رویای آمریکایی فرصت برابر به طور فزاینده‌ای یک افسانه است

آمریکا همیشه خود را به عنوان سرزمینی با فرصت برابر تصور کرده است. داستان‌های هوراتیو آلجر، از افرادی که از پایین به بالا رسیدند، بخشی از فولکلور آمریکایی است. اما، همان‌طور که در فصل ۱ توضیح خواهیم داد، به طور فزاینده‌ای، رویای آمریکایی که کشور را به عنوان سرزمینی با فرصت می‌دید، به نظر می‌رسد فقط یک خواب است، افسانه‌ای که با حکایات و داستان‌ها تقویت شده، اما توسط داده‌ها پشتیبانی نمی‌شود.

کاهش تحرک اجتماعی. ایالات متحده اکنون تحرک بین‌نسلی کمتری نسبت به بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته دیگر دارد:

• نتایج اقتصادی کودکان به طور فزاینده‌ای به درآمد والدین وابسته است
• آموزش، که یکی از عوامل کلیدی تحرک است، برای فقرا کمتر در دسترس می‌شود

معایب پایدار. برخی گروه‌ها با موانع سیستماتیک برای موفقیت مواجه هستند:

• اقلیت‌های نژادی و قومی
• کودکان از خانواده‌های کم‌درآمد
• افرادی که در مناطق اقتصادی دچار رکود به دنیا آمده‌اند

شناسایی این واقعیت برای توسعه سیاست‌هایی که می‌توانند برابری واقعی فرصت را بازگردانند و رویای آمریکایی را احیا کنند، حیاتی است.

7. سیاست‌های پولی و بانک‌های مرکزی به نفع ثروتمندان عمل کرده و نابرابری را بدتر کرده‌اند

فدرال رزرو و روسای آن دوست دارند وانمود کنند که از سیاست‌ها جدا هستند. این راحت است که مسئولیت‌پذیر نباشند، مستقل باشند. آن‌ها خود را به عنوان مردان و زنان حکیم، خدمتگزاران عمومی می‌بینند که به هدایت کشتی پیچیده اقتصاد کمک می‌کنند.

تمرکز بر تورم. اولویت بانک‌های مرکزی بر تورم پایین به جای اشتغال کامل:

• دستمزدها را برای بسیاری از کارگران ثابت نگه داشته است
• به نفع دارندگان اوراق قرضه ثروتمند عمل کرده است

تعصب بخش مالی. فدرال رزرو اغلب به گونه‌ای عمل کرده که به نفع بانک‌ها و نهادهای مالی باشد:

• مقررات سست که منجر به بحران‌های مالی می‌شود
• نجات‌هایی که زیان‌ها را اجتماعی کرده و در عین حال سودها را خصوصی می‌کند
• نرخ‌های بهره پایین که قیمت دارایی‌های متعلق به ثروتمندان را افزایش می‌دهد

این رویکرد به سیاست پولی به تمرکز ثروت در بالاترین سطح کمک کرده و در عین حال بسیاری از کارگران را در برابر رکود اقتصادی آسیب‌پذیر می‌گذارد.

8. اقدامات ریاضتی و کاهش بودجه به طور نامتناسبی به طبقه‌ی متوسط و فقرا آسیب می‌زند

حامیان ریاضت اقتصادی به کسانی که برای افزایش هزینه‌های دولتی استدلال می‌کنند، پاسخ می‌دهند که چنین هزینه‌هایی اقتصاد را تحریک نخواهد کرد. آن‌ها نقد خود را با مشاهده این نکته آغاز می‌کنند که بسته‌ی محرک تقریباً ۸۰۰ میلیارد دلاری که در فوریه ۲۰۰۹ به تصویب رسید، نتوانست اقتصاد را از یک رکود عمیق نجات دهد—و همچنین هزینه‌های دولتی بیشتر نیز چنین نخواهد کرد. اما محرک کار کرد: اگر محرک نبود، نرخ بیکاری به بیش از ۱۲ درصد می‌رسید، بیش از ۲ درصد بالاتر از سطوحی که در نهایت به آن‌ها رسید.

تمرکز نادرست بر کسری. اقدامات ریاضتی در زمان رکود اقتصادی:

• تقاضای کل را کاهش می‌دهد و رکودها را بدتر می‌کند
• برنامه‌های اجتماعی که از آسیب‌پذیرها حمایت می‌کنند را کاهش می‌دهد
• سرمایه‌گذاری عمومی در آموزش و زیرساخت‌ها را کاهش می‌دهد

نتایج غیرمؤثر. ریاضت اغلب در دستیابی به اهداف اعلام شده‌اش ناکام می‌ماند:

• رشد اقتصادی کندتر منجر به کاهش درآمدهای مالیاتی می‌شود
• افزایش بیکاری هزینه‌های اجتماعی را بالا می‌برد
• نسبت بدهی به تولید ناخالص داخلی ممکن است به دلیل انقباض اقتصادی بدتر شود

به جای ریاضت، هزینه‌های هدفمند دولتی می‌تواند اقتصاد را تحریک کرده و نابرابری را با ایجاد شغل و حمایت از نیازمندان کاهش دهد.

9. یک سیستم مالیاتی پیشرفته‌تر و افزایش سرمایه‌گذاری عمومی می‌تواند نابرابری را کاهش دهد

برای مثال، تولید ناخالص داخلی می‌تواند تصور نادرستی از موفقیت یک کشور ایجاد کند، زیرا تولید ناخالص داخلی به ازای هر نفر ارزش کالاها و خدمات تولید شده در چندین بخش، از جمله بهداشت و بخش عمومی را به اشتباه اندازه‌گیری می‌کند—دو بخشی که اهمیت آن‌ها امروز بسیار بیشتر از زمانی است که تولید ناخالص داخلی برای اولین بار به مدت نیم قرن پیش اندازه‌گیری شد.

اصلاح مالیاتی. یک سیستم مالیاتی پیشرفته‌تر می‌تواند نابرابری را با:

• افزایش نرخ‌ها بر درآمدها و ثروت‌های بالا
• بستن خلأها و کاهش فرصت‌های فرار مالیاتی
• انتقال بار مالیاتی از کار به سرمایه و آلودگی کاهش دهد

سرمایه‌گذاری عمومی. افزایش هزینه‌ها در کالاهای عمومی می‌تواند برابری و رشد را ترویج کند:

• برنامه‌های آموزشی و آموزش شغلی
• خدمات بهداشتی و اجتماعی
• زیرساخت‌ها و تحقیق و توسعه

این سرمایه‌گذاری‌ها می‌توانند زمینه‌ای برابرتر ایجاد کرده، بهره‌وری را افزایش دهند و رفاه مشترکی را تولید کنند که به نفع تمام بخش‌های جامعه باشد.

10. اصلاح فرآیندهای سیاسی و تأمین مالی کمپین‌ها برای رسیدگی به نابرابری حیاتی است

در دموکراسی که سطوح بالایی از نابرابری وجود دارد، سیاست نیز می‌تواند نامتعادل باشد و ترکیب سیاست نامتعادل با اقتصادی نامتعادل می‌تواند کشنده باشد.

اصلاح تأمین مالی کمپین. کاهش تأثیر پول در سیاست ضروری است:

• محدود کردن کمک‌های سیاسی شرکتی و فردی
• افزایش شفافیت در هزینه‌های سیاسی
• تأمین مالی عمومی برای کمپین‌ها

اصلاح انتخاباتی. اطمینان از نمایندگی و مشارکت عادلانه:

• حذف تقسیمات انتخاباتی و سرکوب رأی‌دهندگان
• اجرای رأی‌گیری با انتخاب رتبه‌ای یا نمایندگی تناسبی
• افزایش مشارکت رأی‌دهندگان از طریق ثبت‌نام خودکار و فرآیندهای رأی‌گیری آسان‌تر

با اصلاح این فرآیندهای سیاسی، می‌توانیم دموکراسی‌ای پاسخگوتر ایجاد کنیم که بهتر نمایانگر منافع تمام شهروندان باشد، نه فقط نخبگان ثروتمند.

آخرین به‌روزرسانی:: October 17, 2024